जिवन र सङ्घर्ष

नसोच जिवन ब्यर्थ छ भनेर,
त्यो त प्रकृतिको प्रसाद हो ।।

नगर तुलना दुख अनि धोखासङ्ग मात्रै,
त्यो त केबल बर्षात हो ।।

बर्षात बन्छ कालो बादलको गोधबाट
तर,
बर्षात पछि आकास अबस्य खुल्छ।।

सत्कर्ममा बिस्वास राख्दै अघी जो बढ्न सक्छ,
त्यसले त्यो कालो इतिहास अबस्य भुल्छ ।।

नसोच म जन्मेको केबल आफ्नो लागि मात्रै भनेर,
तिमिसङ्ग अर्को पाटो पनि त गासियको छ ।।

के भो त तिम्रा केहि खुसीहरु लुटिय पनि,
रित्तियको त छैन नि कहि कतै साचियको छ ।।

नडुलाउ मन अतितलाइ सम्झेर,
त्यो त बितेर गैसक्यो ।।

सोच्नु छ भबिस्य अनि रमाउनु छ बर्तमानमा,
सङ्हर्ष त हाम्रो नियति नै भैसक्यो।।


टिकाराम रेग्मि "सङ्घर्ष सहयात्री"
जुम्ला सिन्जा
हाल माल्दिभ्सबाट