उनी भन्थीन
तिम्रो हातको सिन्दुर
लगाउने मेरो
मनको रहर
रहरै भएछ ।
उनले भने
प्रिय चिन्ता नगर
म अवश्य आउनेछु
मुटुको रगतको
सिन्दुर लगाउने छु
तिम्रो त्यो सिउँदोमा ।

खुशी

कतै खुशी हुने प्रयासमा
आज म
विकल्पको खोजीमा
कतै भौतारीरहेको छु
सोच्छु
त्यो खुशी कतै
म भित्र त छैन भनी
अनी आफनो मनलाई खोत्लछु
त्यहि रहेछ
मेरो खुशी त
बाहिर आउने मार्ग नभेटेर
मलाई नै खोज्दै रहेछ ।

मनोभाव

विपनामा जे हुदैन
त्यहि सपनामा हुन्छ
त्यसैले विपनामा मार्ग चित्र कोरेर
तिमीले सपना देखे
विपनामा कल्पीएको
नीदमा देखेको
सपना पनि
तिम्रा पुर्ण हुन्छन् कि ?

असहज सम्बन्ध

उनीहरु वीच गहिरो सम्बन्ध थियो माया गर्दथे सर्मपण थियो मायामा धेरै माथी थिए यो जीवनमा । गम्भीर प्रकृतिको थियो उ । जीवन चाडै पचाएको मानिस झै तर लाग्दथ्यो भगवान्ले नै उनीहरुको जोडि बनाएको हो । त्यसो त धेरै वर्ष उनीहरुको मायामा बित्यो तर उनीहरु क्याम्पस पछि भेटिएनन् । ईमेल च्याटमा मात्र तर यति लामो समय सम्म यसरी माया गरे उनीहरुले कि उनीहरु सँगै नै भए जस्तो गरि । अचम्म थियो उनीहरुको सम्बन्ध । धेरै अचम्म सम्बन्धहरुको बीच असहजता थियो उनीहरुमा । त्यैपनि उनीहरु सर्मपीत थिए मायामा । जीवन चल्दै थियो आफनो रफ्तारमा उनीहरु त्यहि रफतार सँगै चल्दै थिए । विछोडको धेरै समय पछि उनी हिजो अचानक बाटोमा भेटिएकी थिई । मलिन अनुहार बोकेर हिडिरहेकि थिइन् । उसलाई लाग्यो कतै ठलो र्दुघटना नै भएको हुनुपर्छ उनको जीवनमा तर सोध्ने साहस गरेन । त्यै पनि उसको मनभरी उत्सुकता रहयो कारण जान्ने मलिनताको । सामान्य बॊॆॆॆलचाल मात्र भयो खास केहि भएन । त्यसो त आफनो मनभरी ताजा पीडा व्याप्त थियो । यही कोशिश थियो कि उनको पीडा अघि उसले आफनो पीडाहरु अनुहार बाट नझल्कीयोस् भनेर । एकदिन उनले भेटन्े अनुरोध गरिन उनको अनुरोध उसले स्वीकार गरयो । बाटोमा सामान्य बोलचाल पछि उनी पछि भेटन्े बाचाका साथ र्फकिन । तर समय वित्दै गयो उनीहरुको भेटघाट भएन । एकाएक फेरी भेटिए खुशीका पलहरु समेटिए दुवैमा तर कसलाई थाहा त्यो खुशी पीडा हुन्छ भन्ने । त्यस्तै भयो हुन पनि । सोचिन यतिका वर्ष गरेका मायाहरुबाट उनले के पाई केवल पीडा धोखा । हुन त नियती ले विछोड हुनु धोखा त होइन तर पनि उनले महसुस त्यहि गरिन । आज भेटन्े दिन थियो कतै शरहमा र भेटिए पनि उनीहरु । उसले कहि बसेर कुरा गर्न आग्रह गरे ।आग्रह स्वीकारका साथ उनीहरु कतै रोकिए र धेरै पराना स्मृतिहरु त्ााजा गर्न तर्फ लागे । स्मृतिका पल ताजा गर्ने क्रममा उनले रोकिएर सोधे ूतिमीले विहे गरयौ ू उनी अक्मक्क परिन भनीन् ू अह गरिनू तिमीले नि उनले प्रतिउत्तर गरिन उसको जवाफ आएन मौनता छायो एकछिन दवैमा एकाएक टवाल्ल परेर हेरे । उनीलाई अप्ठयारो महसुस भयो वातावरण भनिन् अब जाउ है होइन एक छिन बसौ न कति समयमा भेटेको हुन्न र लौ तिमी भन्छौ भने । किन विहे नगरेको भन्न मिल्छ कि खै भने जस्तो कोहि भेटिएन् । खोजी देउ न कोहि हुन्न र कस्तो असहज प्रश्न थियो यो तर उत्तर आएन थाहा थियो आउदैन । त्यसैले प्रश्नको उत्तर पाउने व्यग्रता थिएन उसमा । उसको मन चिसो भयो मनभरी प्रश्नले खेदन थाल्यो कसरी भन्ने भनेर । तर सकेनन् उनले बीचमै भनिन के कुरा खेलेको छ मनमा किन दोधारमा हो उनले भने होइन केहि होइन अब जाउ पनि । ल जाउ त एकछिन टाढा पुगेर रोकिन्छन् उनी मौनता चिरर्दै उसले भनयो ूमैले त विहा गरे नीू । उनी निशब्द भइन् र सुनिन मात्र ।sेहि भनिन् एकाएक आँसु झार्दै उनी अगाडि लम्किन र उ पछाडि बाट एकतमासले हेरि रहयो । उनको भावना बल्ल बुझयो ।

जीवन–मृत्यु

जीवन,
धान्नका लागि
सबैको लागि सङ्घर्ष
तिम्रो अझ विशिष्ट
सलाम छ त्यसलाई !

मूल्य,
सबैको हुन्छ
साँचेर राख
अमूल्य ती आँशुका थोपाहरु
हर्षमा पनि काम लाग्छन् !

मान्यता,
प्रेरणाको उद्गम
मान्नका लागि मात्र होइन
तोड्न पनि सक्नुपर्छ
अर्को जन्माउनका लागि !

मन,
भौतिक वा जीवशास्त्रीय अस्तित्व
मुटु कि मस्तिष्कमा ?
मनको आन्दोलनमा मनकै समर्थन
समर्पणको सफलता !

मृत्यु,
कुनै पनि बेला झ्याप्प
साझा यात्रा
शास्वत सत्य
सबको अप्रिय !

By Kedar Bhattarai

एक्लो घण्टाघर

स्थीर छ
मौन भएर
सबै माझ
तमासा बन्दैछ
आज घण्टाघर ।
कति पीडा होलान्
ऐतिहासिक घण्टाको
त्यो शरीरमा
हरेक समयको सूचना दिनका लागी
हरेक पलपलमा ठोकिन् पर्ने वाध्यता ।
न् मलम लगाउछ
न् पीडाबोध गर्छ
कस्तो सहनशील
यो घण्टाघर
त्यैपनि कहिले एक थोपा आँसु झारदैन्
सहन्छ त्यो ठोकाइको पीडा
मौन छ
स्थीर छ
त्यो एक्लो
नितान्त एक्लो घण्टाघर ।

तिम्रो आगमन

मेरो हृदयको कुनै कुनामा
तिम्रो आगमनको आभाष हुन्छ
त्यसैले त आजकल सधै
तिम्रो सुमधर यादहरु सँगै बाच्ने गर्छु ।
लाग्छ तिम्रो यादहरु सँग सँगै
मेरो जीवनमा पनि वहार आएछ
पलपल खुशीमा रम्न खोज्छु
तिम्रो खुशीमा समाहित हुन खोज्छु ।
खै किन किन आजकल
आफैमा धेरै खुशी हुन खोज्छु
तर थाहा छैन
यो खुशी क्षणिक हो िक
निरन्तर जीवनमा हुने हो
किन हो थाहा छैन
मेरो हृदयलाई आजकल अनायशै
तिम्रो जीवनमा समाहित हुन खोज्छु
तिमीलाई आफुमा समाहित गर्न खोज्छु

कुवेतमा नेपाली पत्रकारिताको शुरुवात र नेपालकुवेत डटकमको प्रभाब

"पत्रकारिता" मानिसमा लुकेको एक कला हो जसलाई समय सापेक्ष र प्रसंगबस सहि तरिकाले बाहिर ल्याउन सकियो भने त्यसले समाजमा रहेका हरेक ब्यक्ति-ब्यक्तिमा सहि दिशाबोध गराउछ र सहि बाटो अबलम्बन गर्नमा प्रेरित गर्दछ।समाजमा रहेका वा लुकेका हरेक दुख-सुख, पिडा-बाधा, अबरोध, अबसर, घटना-दुर्घटना लगाएत हाम्रो जिबनमा प्रतक्ष तथा अप्रतक्ष रुपले सम्बन्ध राख्ने हरेक प्रकारको तत्व जसले मानिसको हाँसो अनि रोदनमा असर पार्दछ त्यसलाई सहि रुपले बाहिर ल्याउन सक्नु नै असल पत्रकारिता हो।
आज कुवेतको मरुभुमिमा कार्यरत नेपाली दाजु-भाई र दिदी-बहिनीहरुका साझा सवालहरुका बारेमा कुवेतमै रहेका सचेत नेपाली नागरिक समाज अनि संघ-संगठन लगाएत नेपालमा सम्बन्धित निकायहरुलाई घच्घच्याउनको लागि कुवेतबाट नै कलमहरु उठ्न थालेका छन।जसले प्रदेशको बसाईको क्रममा रहेका हरेक नेपालीहरुको साझा समस्याहारु र यसका समाधानका लागि अपनाउन पर्ने बाटोहरु प्रष्ट बाहिर ल्याईदिएको छ।चाहे कुवेतमा लामो समय देखि कार्यरत ब्याबसायिक हुन वा समाजसेबी, घरमा काम गर्न बाध्य खतामा हुन या कुवेतको मरुभुमिको तातो हावामा पसिना बगाउन बाध्य साधारण श्रमिक, या ब्युटिपार्लरमा कार्यरत नेपाली चेलिहरु हुन या बिभिन्न बहानामा जेलमा रहेका नेपालीहरुका बारेमा, या त यहाँ रहेका धेरै कम्पनिहरुमा कार्यरत नेपाली मेनेजरहरु वा आफ्नो कला र गला भएर पनि ठाउँ नपाएका ति कलाकारहरुको बारेमा, या त कुवेतमा रहेका एन आर एन, युनिटि लाइफ, माउन्ट एभ्रेस्ट क्लब या नयाँ नेपाल सबैका बारेमा आफ्नो कामको साथमा बचेको समयलाई सहि सदुपयोग गरि बिश्लेषण गर्नमा आज कुवेतमा रहेका सचेत नागरिकहरुको कलम चल्न थालेको छ। २१ सौं सताब्धिमा बिश्वमा भैरहेका गतिबिधिहरुलाई अहिले को अहिलेनै कम्पुटर प्रणालिबाट आफ्नो घर होस या आफिस जहाँ बसेरपनि थाहा पाउन सक्ने अनलाईन समाचारको प्रभाबले नै आज नयाँ पिँढि जो आफु भित्र रहेको कौतुहलतालाई लाई अनि आफ्नो बिचार लाई बाहिर ल्याउन चाह्न्छन उनिहरुलाई धेरै सहयोग-हौसला मिलेको छ र पत्रकारिता प्रति सबैको चासो बडेको छ।
एक पटक बितेका केहि बर्षलाई फर्केर हेर्दा कुवेतमा नेपाली पत्रकारिता साच्चै शुन्यमा थियो। जब २००४ मेइ मा म पनि आफ्नो रोजि रोटिको सुरक्षित ब्यबस्था अनि आर्थिक उपार्जनको लागि कुवेत आएको थिए त्यो समयमा आकल-झुकल मात्र कुवेतको नाम मिडियामा सुनिन्थ्यो। न कुनै संघ-संस्थाहरु सक्रिय थिए न त नेपाली-नेपाली बिच भेट-घाट अनि कुराकानि हुन्थे,सबै आफ्नो काममा ब्यस्त। मुस्किलले मालिया या फाहिलमा आफ्नो छुट्टि मनाउन जम्मा भएका १०-८ जना नेपालीहरुलाई देख्न सकिन्थ्यो।त्यति मात्र कहाँ हो र आहिलेको जस्तो नेपाली-नेपाली बिचको भेटघाट-जमघट अनि सभा सम्मेलन र कार्यक्रम हेर्न त परै जावोस नेपाली टिभि, पत्रिका वा सिडिहरुबाट पनि सायद कुवेत टाढा नै थियो होला।तर आज कुवेतको मरुभुमिमा नेपाली समाजमा र नेपाली श्रमिकहरुमा आएको परिबर्तन र नेपाली पत्रकारिता अनि जानकारि मुलक कार्यक्रम र संघ-संस्थाहरुको स्थापना साच्चैं नेपाली-नेपाली बिचको दुख-सुख अनि खुसि-रोधन बिसाउने चौतारी भएको छ। आज कुवेतमा रहेका हरेक सचेत नेपाली नागरिकहरु बिच देखिएको जागरुकताको शब्दमा ब्याख्या गर्नै सकिन्न।
केही समय पहिलामात्र कुवेतमै कार्यरत हाम्रा अग्रज अनी सार्है मेहनती पत्रकार साथीहरु राजन रिमाल,सुजन के.सी., आर. बि. बुढाथोकी लगाएत अरु केही साथीहरु र म समेतको सानो टिम बनाएर स्वच्छ अनी निश्पक्ष समाचारको साथमा मनोरन्जनात्मक अनी बिबिध खुराकहरु र भन्नै पर्दा कुवेतको मरुभुमिको बेदनाको पोको लिएर अनी कुवेतबाट नै स्वतन्त्र पत्रकारिताको लागि नेपालकुवेत डटकम ( मरुभुमिको कोशेली) को शुरुवात गरेका थियौं। शुरुका दिनहरु अली काठिन नै रहेँ तर पनि हामीहरु हिम्मत नहारिकन कुवेतमा रहेका बिभिन्न समाजसेबी, संघ-संस्था, ब्यक्ती बिशेष अनी कुवेतमा रहेका कलाकार,साधारण कामदार अनी तल्लो तह सम्म जाने कोसिश गर्यौं।र सबै कुवेतमा बस्नु हुने नेपाली समुदाय र नेपाली दिदी-बहिनी र दाजु-भाईहरुको साझा सबाललाई अगाडि ल्याउने प्रयास गरी नै रहियो।कडा मेहनत अनी हिम्मत नहारिकन सबै समुदाय संग पारीचित गर्ने-गराउने कार्य जारिनै राख्यौं र अझै हामीहरुबाट धेरै काम-कुराहरु गर्न बाँकी नै छ्न र हामी हाम्रो तर्फबाट आ-आफ्नो कलम चलाइनै रहने छौं।
यसै बिचमा कुवेतमा रहेर आफ्नो कला अनी गला भएर पनि पछाडि परेका नेपालबाट कुवेत आउन वाध्य कुवेतमा कार्यरत नेपाली कलाकारहरुलाई लिएर कुवेतको नेपाली समाज सामु नेपालकुवेत डटकम र युनिटिलाईफ मिलेर गरिएको सांस्कृतिक कार्यक्रम भब्य रुपमा समापन भयो।यस कार्यक्रमले कुवेतमा रहेका सबै दाजुभाई-दिदीबहिनीहरुको मन जित्न सफल भयो र सार्हैनै सफलताको साथ सम्पन्न भएकोमा सबै तिरबाट हामीहरुलाई बधाई आएका छन। यती मात्र होइन कुवेतमा रहेका सबै कलाकार अनी साहित्यप्रेमिहरुको जमघटबाट समिर शाक्यको संयोजकत्वमा नेपालकुवेत सास्कृतिक मंन्च गठन गरिएको छ।आज सबै तिरबाट नेपालकुवेत डटकमको अग्रसरतामा भएको कुवेतमा कार्यरत कलाकारहरुको मंन्चलाई पनि सहयोग अनी मार्गनिर्देशनको खाँचो रहेको छ।
यता धेरै बर्ष पहिला गठन गरिए पनि निस्कृय रहेको प्रबासी प्रगतिशिल पत्रकार मन्च(कुबेत)को संस्थापक अध्यक्ष आर बि बुढाथोकी को अध्यक्षतामा पुनर्गठन गरियो। यस समुहमा कुवेतमा रहेका पत्रकारहरुको ठुलो संख्यामा संलग्नता रहेको छ। हालै यस प्रबासी प्रगतिशिल पत्रकार मन्च (कुबेत) को सकृयतामा आयोजित लक्ष्मी प्रसाद देबकोटा कबिता प्रतियोगितामा प्राप्त भएको सबै कुवेतबासी साहित्यप्रेमीहरुका कबिता अनी यस संस्थाप्रती मिलेको जनलहर पनि सार्है सम्मानजनक रही आएको छ।
यती मात्रा कहाँ हो र? कुवेतमा रहेका धेरै जना पत्रकार साथीहरुले आ-आफ्नो ठाउबाट बिभिन्न बिषयमा समय सापेक्ष लेख-रचनाहरु ल्याई रहेका छन। आज सिमित २-४ जना साथिबाट शुरु भएको कुवेतमा नेपाली पत्रकारीताको ब्यापकता अनी धेरै जना साथीहरुको आत्मियताले त कुवेतबासी सबै नेपाली समुदायहरुमा खुशीको बहार ल्याएको छ।
नेपालकुवेत डटकम मार्फत आफ्नो कलम चलाऊने नयाँ-पुराना साथीहरुको सकृयाता र स्थानिय संघ-संस्था अनी ब्यक्ती बिशेषका साथमा सबै तह र तप्काबाट र नेपाल अनी विश्वभरका समाचार माध्यामबाट पाएको असिम माया अनी मार्गनिर्देशनलाई नेपाल कुवेत डटकम सदैब स्वागत गर्दछ। साथै कुवेत, ईराक, अफगानिस्थान लगाएत नेपाल र अन्य मुलुकहरुबाट पनि आ-आफ्नो बिश्लेषणात्मक लेख-रचना, समाचार, कथा-कबिता, लगाएत मानिस संग सम्बन्धित सबै खालका गतिबिधीहरु यस नेपालकुवेत डटकममा उपलब्ध गराउनुहुने हाम्रा सम्पूर्ण शुभचिन्तकहरु र सम्पूर्ण पत्रकारहरुले गर्नुभएको साथ-सहयोग अनी स्नेहालाई नेपालकुवेत डटकम हार्दिकताको साथ सम्मान गर्दछ। साथै मरुभुमिमा चल्न शुरुभएको यो हाम्रो साझा कलम कहिले पनि नरोकियोस भन्ने कामना गर्दछ।


उही परदेश बाट हरि कृष्ण न्यौपाने (घायल)harineupane_3@yahoo.comकालिका गा.बि.स. वार्ड न १ पुरानाकोट,सिन्धुपाल्चोकहाल अनकुण्डा बलाद ईराकEditor & publisherhttp://nepalkuwait.com तथासह-सचिबप्रबासी प्रगतीशिल पत्रकार मन्च(कुबेत)

पीत पत्रकारिताको इतिहास

विश्वमा जोसेफ पलिटजर नामका एक व्यक्तिले सन् १८८३मा द न्य योर्क बल्र्ड नामक दैनिकी अखवारको स्वामित्व खरिद गरेका थिए । त्यसैगरी अमेरिकि पत्रकारिताको अर्को एउटा नामुद हस्ति विलियम र्हस्ट ले द न्यु र्योक जर्नल नामक दैनिक अखवारको स्वामित्व खरिद गरेका थिए । १९ औ शताब्दिको अन्त्यतिर अमेरिकन पत्रकारितामा र्हस्ट को द न्ययोर्क जर्नल र पुलिटजरको द न्यु र्योक र्वोल्ड नामक यी दुई अखवारको बीचमा प्रतिस्पर्धा हुन थाल्यो । यसै परिपेक्ष्यमा सन् १८९६ को फ्रेवुअरी महिनाको एक अंकमा द न्यु र्योक वल्र्ड पुलिटजर को अखवारले त्यो बेलाको प्रसिद्ध अमेरिकि चित्रकार रिचार्ड आउट केभिटलाई आफनो अखवारमा एउटा झुत्रेझाम्रे लुगा लगाएका मगन्ते वालकको चित्र छपाएका थिए । त्यस चित्रमा पहेंलो रगंको कहि कहि प्रयोग गरिएको थियो । त्यस चित्रले गर्दा द न्यु र्योक वल्र्डको वितरणमा अलि बढि तीव्रता आएको थियो । त्यो कुरा थाहा पाएर र्हस्टले आफनो अखवारमा द न्यु र्योक जर्नलको लागी पनि उहि चित्रकार आउट केभिटलाई विभिन्न्ा चित्र कोर्न लगाएका थिए । यी चित्रहरुमा विचित्र बालकले पहेलो लुगा लगाएका थियो । यी कुराहरु यसकारण मात्र गरिएको थियो की द न्य योर्क बल्र्ड र द न्य योर्क जर्नलले आ आफना अखवारहरु बढी भन्दा बढी पाठकहरुको ध्यान सफल बनाउन सक्ने आशामा । वास्तवमा भन्ने हो भने यी प्रस्तुत घटनाहरु निरर्थक थिए त्यसै हुनाले द न्यु योर्क प्रेस नाम अर्को अखवारका सम्पादक एरभिन वार्डमानले त्यो कुरालाई येलो प्रेस या न्यु योर्क भनेर संज्ञा दिए । कालान्तरमा यहि कुरालाई पीत पत्रकारिता नामाकरण गरियो ।पीत पत्रकारिता अर्थात् पश्चिमाहरुले पहेलो रंगलाई रोगी र फोहोरी रंग मान्दछन् । पीत पत्रकारिता भन्नाले विभिन्न्ा समाचार वा विचारहरुलाई कपोकल्पीत रुपमा प्रस्तुत गर्ने पत्रकारितालाई पीत पत्रकारिता भनिन्छ यसमा विभिन्न संघसंस्था र व्यक्तित्वहरुको इज्जत र चरित्रहत्या गरिन्छ ।यसरी हेर्दा हामी के भन्न सक्छौ भने पत्रकारिताको मूल लक्ष्य विपरित कुनै पनि समाचार लेखिन वा यसको दुरुपयोग गरिनुनै पीत पत्रकारिता हो । यो एक अस्वस्थ्य प्रतिस्पर्धा र विकृत रुप हो पत्रकारिताको । विभिन्न ओहदा पदमा रहको राजनैतिक व्यक्तित्व व्यापारी आदि जस्ता विभिन्न वर्गका व्यक्तित्वहरुको बारेमा गलत आशयले समाचार लेख्ने व्यक्तिगत गाली गलौज गर्ने झुठो आरोप लगाउने अश्लिील प्रसंग निकाल्ने आफलाई मन नपर्ने मानिसलाई सताउने कुराले यो अवधारणा गलत भयो । त्यहि हुनाले यस्तो प्रसंगहरुलाई स्थान दिएकोले यसलाई पीत पत्रकारिता भनियो । हुनत यो पनि पत्रकारिताको एक रुप हो तर यस विषयमा कुनै तालिम दिइदैनन् र यो एउटा स्रैद्धान्तिक बहस मान्न पनि सकिन्छ । तर पनि यो पीत पत्रकारीता हावी भएको देखिन्छ । पीत पत्रकारीतालाईसंचार माध्यमलाई उपयोग गरेर गलत भ्रमात्मक सूचनानिहित उद्देश्य राखेर चरित्र हत्याअश्लीलनंग्न सूचना प्रवाह वा फोटो प्रकाशन गर्ने प्रचलन रहेको छ । वास्तवमा पहिला भन्ने हो भने छापा माध्यम बाट मात्र पीत पत्रकारीताको बारेमा सूचना प्रवाह हुन्थ्यो तर हाल आएर अनलाइन पत्रकारिता र विद्युतीय माध्यममा पनि यस प्रकारको गलत सूचना प्रवाह हुन्ा थालेको छ । त्यसैगरी राजनैतीकप्रकारले क्षेत्रगत हिसाबले पनि पत्रकारीता पेशा हावी भएको छ र पत्रकारहरुले आफ्नो पत्रिकामा राजनैतीक झुकाव लिएर अगाडी बढीरहेको छन् । यसलाई पनि पीत पत्रकारीतामा समेटन सक्ने हो कि भन्ने बहस को मुद्दा बन्न सक्छ । नेपालमा बि।स २००७ साल अधि पत्रकारीताको बिकास तीव्र गतिमा भएको थिएन त्यसबेलाको राज्यले सूचना प्रवाहमा नियन्त्रण गर्दथ्यो तर सत्ता पक्ष पोषण गर्दथ्यो तर बिस्तारै खूला समाजको शुरुवात भएदेखि बि।स २०४६ को हाराहारीमा पत्रकारीतामा बिकृत पत्रकारीताको उदाहरण २००२ ई।स अक्टोबर महिनामा ूजनआस्थाू टेबलोइड पत्रीकामा ूनेपालको फिल्म उद्योगको नायिका श्रीषा कार्की को नग्न तस्बीर प्रकाशन भएको कारण नायीका श्रीषा कार्कीले आत्महत्या गरेको तथ्यलाई नर्कान सकिन्न । यसरी नेपालमा पनि पीत पत्रकारिताको रुपमा व्यक्तिगत चरित्र हत्या का कारण आत्महत्या गर्न पुगेको तथ्य प्रकाशन हुने भएको छ । त्यसै गरि बेलायतकी राजकुमारी डायनालाई पनि पापारप्जीहरुले उनको व्यक्तिगत जीवनलाई अरुसग जोडेर विभिन्न माध्यम बनाएर विभिन्न्ा तथ्यहीन समाचारहरु प्रकाशन गरेर उनको व्यक्तिगत जीवनमा नै खल्ाबल पुर्याएको थिए । यसै कारण नै उनको जीवनको अन्त्य समेत भएको थियो ।यसरी पीत पत्रकारीता को कारण मानवको सार्वजनीक जीवनमा समेत नकारात्मक असर परिरहेको हुन्छ जसले मानवलाई मृत्युको मुखमा समेत धकेल्छ । हाम्रो जस्तो समाजमासंचार माध्यमछापामा प्रवाह गरिएको सूचना को विश्वास बढि गर्ने प्रचलन बढि भएकोले पीत पत्रकारीता प्रोत्साहित भएको या नेपाली पत्रकारीता बिकासको लागी अवरोधक बनेको छ । यसमा सत्ता भक्तिको कारणले गर्दा पनि व्यवसायीक गति लिन सकिरहेको छैन । यस कारणले पनि मानव जीवनको पारिवारिक विघटन हुने सामाजीक सन्तुलन सद्भाव विगार्ने जातीय विदोष फैलाउने सहअस्तित्व टुटाउने आदि जस्ता नकारात्मक असरहरु पर्दछन् । यसको कारण पत्रिकाका समाचारहरु प्रति विश्वास गुम्दै गएको छ र पत्रिका प्रति पनि विश्वास गुमेको छ । यस्ता पत्रिकामा कार्यरत् पत्रकारहरुको कामको टंुगो नहुने पत्रिका र समाचारको कारण बारम्बार आलोचित हुनुपर्ने सम्पादकलाई समेत ज्यानमार्ने धम्की गालीगलौज निन्दा गर्ने हुनाले पीत पत्रकारिता अंगालेका पत्रकारहरुको समेत विश्वास गुमेको र तथ्यहीन समाचारका कारण पत्रिकाको गुणस्तर घटेको पाइएको छ । पीत पत्रकारिताको कारण नेपालको पत्रकारिता क्षेत्र पनि आलोचित र अविश्वसनीय हुदै आएको छ । नेपालमा बहुदलीय व्यवस्था भएपनि वहुदलवादी समाजको निर्माण हुन नसकेको हरेक क्षेत्रमा अनेपक्षित ढंगले राजनितिकरण हुने गरेको छ । त्यसको नकारात्मक प्रभाव साचारमाध्यमहरुमा पनि परिरहेको छ । छापा तथा विद्यतीय साचारमाध्यमहरुले राष्टिय महत्वका गहन मुद्दाहरुलाई भन्दा तात्कालीन राजनैतिक घटनाक्रमहरुलाई विशेष महत्व दिएर सूचना प्रवाह गर्न पाइन्छ भन्ो राष्टिय चिन्ताधारी प्रतिको सजगता कमै रहन गरेको पनि टीका टीप्पणीहरु भइरहेको पाइन्छ । कतिपय सन्र्दभमा साचामाध्यमहरुले आत्मालोचित हुनुपर्ने अवस्था पनि सिर्जना भइरहेको छ । अनलाइन पत्रकारितामा पनि विभिन्न समाचारहरु तथ्यहीन रुपमा पनि प्रकाशित हुने गरेका छन् । अनलाइन पत्रकारितामा पनि पीत पत्रकारिताको र्दुगन्ध फैलिएको र धेरै अनलाइन पत्रिकाहरुले प्ानि पीत पत्रकारिताको अनुसरण गरिरहेका छन् । त्यसै गरि अधिकाशं साप्ताहिक पत्रपत्रिकाहरुबाट निष्पक्ष स्वतन्त्र र निरपेक्ष ढंगले वस्तुपरक शैलीमा समाचार र विचारको प्रवाह हुन सकेकोछैन् । खासगरी राजनैतिक द्धन्द्धको स्थिति चर्केको बेला निर्देशीत सूचना र इच्छित विचारको प्रवाहले गती लिइरहेको देखिन्छ । प्रायोजित समाचारको प्रक्षेपणको कारण समेत पत्रपत्रिका प्रभावित हुने गरेका छन् । २०४६ देखि २०६५ सालसम्म्ा पत्रपत्रिकाहरुले आफनो उत्तरदायित्वको कमी कानुनी दण्ड सजायका प्रवाधान को कमी भएकोले छाडावादी प्रवृत्तिको विकास भएको समेत देखिएको छ । पत्रकारितालाई खड्किलो बनाएर राजनितिको उच्चपदमा पुग्नेहरु पनि प्रशस्त रुपमा रहेका छन् । राजनैतिक हिसाबले चल्ने विवादमा आइरहने विषयहरु प्रकाशन गर्ने कसैको व्यक्तिगत जीवनमा आक्षेप ल्याउने आदि जस्ता समाचारहरु प्रकाशन गरेकोले नै साप्ताहिक पत्रपत्रिकालाई पीत पत्रकारिताको संज्ञा दिइएको छ । यसरी पीत पत्रकारिताको निर्मूल गर्नका लागी यस प्रकारको विषाक्त पत्रकारिता अंगालेका पत्रिकाहरुलाई सबैभन्दा प्रथम सहि प्रकारले अनुगमन तथा कारवाही गरिनुपर्दछ निति नियम कडा बनाउनु पर्ने सबै प्रकारका सयन्त्रहरु कडा भएका खण्डमा यो विषाक्त पत्रकारिताको अन्त्य हुन सक्दछ । त्यसैले समाजका यस्ता दोषीहरुलाई कानुनको दायरा भित्र ल्याउनुपर्ने र कडा कारवाही गरिनुपर्ने देखिन्छ र यसो भएमा मात्र यो पीत पत्रकारिताको समस्या हल हुन सक्ने अनुमान गर्न सकिन्छ ।

यो जीवनमा

यो जीवनमा
कतै कोहि भएर पनि
नभए जस्तो
केहि नभएता पनि
भएझै नाटक गर्नपर्ने
तर कसैलाई भने
कसैको साथ विझाएर पनि
साथै हिडन पर्ने बाध्यतामा
जीवन क्रममा
कोहि फगत बाँचीरहेका छन्
अविरल जीवनको यात्रामा
एउटा वाध्यताको सम्बन्ध ।

के भुल गरे भगवान् मैले ?

म जब आशाको दियो बाल्न खोज्छु जीवनमा
तब एक्कासि निराशाको हुरीले दियो निभाइदिन्छ
जब खुशीको बहारमा मेरो जीवन वग्न खोज्छ
तब अनायशै अधीहुरी दुख बनी आइदिन्छ
सोच्छु मलाई मात्र यो सजाय जीवनमा किन
के भुल गरे भगवान् मैले ?
बस् त्यति हो कि
मैले खुशी र सुखको जीवन
अरुले जस्तै विताउन चाहे कि
मैले मानव भएर जीवन विताउने कोशिश गरे ।
के भुल गरे भगवान् मैले ?

बैगुनी माया

आजकल सुन्दैछु
विगतमा हामीले बुनेका ती सपनाहरु
अरु सँग यर्थाथमा साटदै छौ रे
खै कँहा चुकेछ मेरो माया
मलाई छोडी अन्तै
मायाको डेरा सारेका छौ रे
के भन्नु खै बैगुनी
तिमी अनि तिम्रो त्यो स्वार्थी सम्बन्ध र मायालाई
म्ााेडिएका तिम्रा ती पाइलाहरु
अनि तिम्रो त्यो दोधारे मायालाई
खै के सजाय दिउ
तर विन्ती छ सम्बन्ध मोडिएपनि नविस्रनु
ती विगतका पलहरुलाई
मायाका ती आभाषहरुलाई
अनि तिमीले दिएको चोटको उपहारलाई
जसलाई मैले आजपर्यन्त सम्झीरहने छु
चीरकाल सम्म हृदय देखि नै ।

Bhuteshwor Krishna Mandir

Neglected Memories

यात्री

अन्त्यहिन बाटोहरु
अनगिन्ती मोडहरु
एक्लो यात्री
खोज्दैछ छ हरेक मोडहरुमा
आफनो गन्तव्य ।
तर किन लाग्दछ
उसलाई हरेक अनुहार
आफु जस्तै पीडामय र
आफना यात्राका
मार्गहरु लक्ष्यविहिन ।

कागज जीवन

म कागज हुन सक्छु
जसमा तिमी
कलमको सहाराले
आफनो रीस पोख्न सक्छौ
आफनो भावना पोख्न सक्छौ
तर प्रयोग गरेपछि यसलाई नफाल
किनकी कहिलेकाँही आगो वाल्दा
काठको दाउराले मात्र होइन
त्यो कागजबाट बलेको
आगोको रापले पनि
तिम्रो जीवनमा
न्यानोपन दिन सक्छ काठको दाउरा सरह नै ।

आशा

हिजोको लगातारको झरी पछि
आज विहान देखि नै आकाश उघि्रएको छ
मेरो मन पनि
यो आकाश झै
उघ्रन्छ कि भन्ने आशा पलाएको छ
तर यो आशा
के को आशा हो खै
एकिन साथ भन्न म सक्दिन ।
तर आज अचानक मनमा किन
यो आश्ाा पलायो
आफैलाई शंका लाग्न थालेको छ ।

मन

आज परकेा झरी सँगै
यो मन पनि रुझेको छ
आकाशबाट र्दकीएको पानी झै
आँखाबाट आसँु पनि वर्षीएको छ
यो तर्कना हो कि मनको
के हो
थाहा छैन
आज मन विहान देखि नै
चिसो चिसो भएको छ
काठमाडौको मौसम जस्तै
खै किन मन
खाली खाली भएको छ
रित्तो मन
रित्ता आँखाहरु

परदेशी जीवनमा स्वदेशको चासो

मान्छेको जीवनलाई जो जसले जसरी व्याख्या दिन खाजेपनि त्यो त्यति पूर्णता समेटेको होला जस्तो लाग्दैन । मानव जीवनमा आर्थिक, सामाजिक, राजनैतिक, सांस्कृतिक अनेक कुराहरुको मिश्रण हुने हुदा त्यही अनुसारको भोगाइ संगै मान्छेको जीवन अपरिभाषित बन्न पुग्दोरहेछ । जीवनलाई गहिरो छाप पार्ने विविध पक्ष मध्ये अहं भुमिका खेल्ने तत्वहरुमध्ये राजनीतिलाई पनि टाढा राख्न सकिदैन । यसको परिवर्तितरुप संगै आम जनताको जीवनस्तरको पारो पनि तलमाथि हुनजान्छ । राजनीतिमा हुने मूल्य मान्यताको गिरावट संगै आम जनताको जीवन कष्टसाध्य र कठोर हुन पुगेको उदाहरण इतिहास देखि वर्तमानसम्म भेटिन्छ । यो कुरा थोरै मान्छे जसको पकड राज्य संयन्त्रमा पुगेको छ । उनिहरुकालागि अनुपयुक्त भएपनि धेरै मान्छेको हकमा लागू हुन्छ । त्यसमा पनि रोजीरोटीको खातिर कुम्लो बोकेर परदेश लागेका छन, श्रमजिवी वर्गको जीवन सन्दर्भमा उपयुक्त भनिएमा गलत हुदैन । लेखनीकार्यलाई केही नरम बनाउदै भन्न मन लाग्छ कि त्यही प्रतिकुल जीवनको स्वरुव अर्थात चट्टानी, खण्डहरु अनि निर्जर जीवनसंग पांैठाजोरी खेल्दै हातमुख जोड्नका लागि नै गरिएको अनवरत प्रयासमा नै प्रकृतिको स्वच्छ, निर्मल र आनन्ददायी लडडुको स्वादन गर्ने इमान्दार मान्छेको झुण्ड भेटिन्छ यही झुण्ड अर्थात आफ्नै पाखुरीको बलले आर्जित धनको कमाइले जीवन गुजारा चलाउने तर लुट, भ्रष्ट, डकैती र शोषणको धनमा विश्वास नगर्ने नै महान हुन । अनि यिनै श्रमजीवि वर्ग नै चरम भौतिकता बाट टाढा रहेर पनि आनन्दी जीवन बाँचिरहेका छन । अर्काे तर्फ धनीमानी र पूँजीपतिवर्ग जसले सामदाम दण्डभेद जसो गरेर पनि उही निमुखा जनताको रगत पसीना चुसेर धनको थुप्रो थुपारेर तनाव माथि बाँच्ने दुष्प्रयास गरेको पाइन्छ । जसको जीवन कुहिएको फर्सीको जस्तो फल्यात फुलुत भएर दुर्गन्धित भइरहेको छ । सीमितवर्गले यस्तो जीवन बाँच्ने कुचेष्ठा गर्दा नै असीमित वर्गले अनेक समस्याको जालोमा आफूलाई बाध्नु परिरहेको छ । बर्षाै पहिलेदेखि नै यस्ता सम्पन्न र विपन्नवर्ग बीचको द्धन्दात्मक खेल जारिहुँदै आएको छ । यसले कहिलेकाही संगठनात्मकरुपमा अघि बढेर क्रान्तिको रुपधारण गरिदिदा अपत्यारिलो ढंगले सत्ता उलटपलट हुन पुग्छ । नेपालको सन्दर्भमा हेर्ने हो भने ६२÷६३ को जनआन्दोलन र यसले ल्याएको ऐतिहासिक परिवर्तन एउटा जल्दोबल्दो उदाहरण हो । एउटा दुर्भाग्य भनौ या विडम्वना, जनताले गरेको आन्दोलनको मर्म माथि उपहास गरेर पार्टीका नेताहरु सत्ता लुछाचँुडीको घिनलाग्दो खेल देखाउन भ्याइरहेका छन । यस्तो लाग्छ कि राज्यसत्ता र राज्य भन्ने कुरा सीमित हुने खाने वर्गको हितका लागि मात्र हो । गरीव जनता अनि त्यसमा पनि जोश, जाँगर र उत्साहले भरिपूर्ण युवावर्ग जसले आफ्नो मुलुकको खातिर रगत–पसिना बगाउन तत्पर छन, तिनीहरुका लागि रोजगार मुलक उचित कार्यक्रम र योजना ल्याउने कुनै संकेत देखिदैन । बर्षेनी लाखौ युवाहरु पीडा र अनिश्चिताको कुम्लो बोकेर विवश भइ परदेश हानिन बाध्य पारिएको छ । पैसा खर्च गर्न सक्ने केही युरोप, अमेरीका छिर्लान । तर अधिकांश गरीव युवावर्ग खाडी मुलुक तर्फ ओइरिने क्रम बढदो छ । दक्ष सीप, ज्ञान र प्रशिक्षणको अभावमा अनेको हण्डर र ठक्कर खाँदै श्रम र पसिना बेच्दा पनि त्यसको उचित मुल्य पाउन नसकेको अवस्था दिन प्रतिदिन बढदो छ । प्रतिकुल अवस्था यथावत भए तापनि नेपाली युवा आफ्नो विवशता संगै परदेश लागेर खासगरी खाडी मुलुकबाट आर्जेको धन स्वदेशमा पठाएर सिंगो राज्यको आर्थिक अवस्थामा टेवा पु¥याइरहेका छन । विश्वव्यापी करणको यो पुँजीवादी अवस्थामा एक देशको श्रम र पसिना अर्कौ देशमा बेच्ने प्रणाली सहज रुपमा लिने गरेता पनि हरेक नेपाली मुटु भनांै या मनमा आफ्नो मातृभुमिमा नै केही गर्नु पर्छ भन्ने भावना हरियो दुवो फैलिए जसरी फैलिरहेको हँुदोरहेछ । खाडी मुलुकको ५५ डीग्री सेन्टिग्रेडको तातो हावा खाएर काम गर्नुमा कुन नेपालीको मन खुशी हुन्छ र ? तैपनि मुकाविला गर्न तम्तयार छन भन्ने कुरा खाडीमा आएर इमान्दारिताका साथ काम गर्ने नेपाली युवाहरुलाई हेरे पुग्छ । वास्तवमा नेपालको दलगत राजनीतिले युवावर्गलाई उत्साह र प्रोत्साहन दिलाएर स्वदेशमानै केही गर्ने आधारभुत योजना निर्माणमा आजसम्म ठोस कदम चाल्न सकेको छैन । सस्तो भाषण र नाराबाजीको भरमा उत्ताउलो ढंगको राजनीतिक खेलको कारण नै राज्यले सही मार्ग पहिल्याउन नसक्दा त्यसको प्रत्यक्ष मारमा युवावर्ग परेका छन । लोकतान्त्रिक गणतन्त्र आइसक्दा पनि त्यही अनुसार राज्यले राजनीतिक निकास पहिल्याए विकास निर्माणमा योजना र कार्यक्रम मार्फत त्यसमा युवावर्गलाई समाहित गर्न सक्ने वातावरण बन्न सकेको छैन । राजनीतिक पाटीहरु एकले अर्काे लाई तल खसाल्ने अस्वस्थ प्रतिस्पर्धामा मात्र लाग्ने तर देश भित्रको राजनीतिक संवेदनशीलता र तरलतालाई ख्याल नगर्दा यिनै पाटीहरुनै अप्रत्यक्ष रुपमा विखण्डनवादी त होइनन् भन्ने भ्रम जनतामा पर्न गएको छ । अहिले फेरि तराईलाई अलग प्रदेश बनाउने भन्ने षडयन्त्रका नाइकेहरुको हालीमुहाली बढिरहेको छ । यस्ता सवै खाले षडयन्त्रकारी तत्वहरुबाट नेपाली देशप्रेमी युवावर्ग सजग भई खवरदारी गर्नु र राजनीतिक निकासका लागि नेतृत्व वर्गलाई घच्घचाउन अति आवश्यक भइसकेको छ । भोलिको सुन्दर नेपालको खाकाकोर्ने अभिभारा आजको नेपाली युवाहरुको काँधमा नै आइपर्ने हुँदा देशको समग्र राजनीतिक उथलपुथलतर्फ सजग रहनु नेपाली युवाको अहं कत्र्तव्य हो । परदेशमा परिस्थितीवश परदेशिन पुगेका युवाले धेरै नै अनुभव, ज्ञान र सीप संगै व्यवहारिक परिपक्वता हासिल गरिसकेका हुन्छन । उनीहरुले उठाएको आवाज त्यति नै प्रभावकारी साथै व्यवहारिक हुनेछ । परदेशमा आएर दुःख गरी दुई पैसा कमाउदैमा आफ्नो दायित्व पुरा भएको यदि युवा वर्गमा भावना आउँछ भने त्यो सा¥है नै संकुचित, चेतनाहीन र निम्नकोटीको मानसिकता हो । परदेशमा दुःख गरी कमाएको धन, सीप, बुद्धि सबै थोक स्वदेशमा केही न केही गर्नमा खर्च गरियो भने परदेशमा विताएको अमूल्य समयको सार्थकता रहने छ । यसर्थ पनि देशभित्र भइरहेको राजनीतिक, आर्थिक, सामाजिक सबै क्रियाकलापमा चासो राख्नु र जायज कुराहरुको परदेशमा भएपनि संगठित रुपमा विरोध गर्नु सम्पूण परदेशी नेपालीको कत्र्तव्य हो ।
सन्तोष दाहाल, राजघाट–९,मोरङ, हाल बहराइन, फोन नं. +९७३–३९५२२४०१ (बहराइन नेपाल डटकम)

भावना

आज आफै सँग छाती लुकाएर रुने
कुनै आकाश छैन
न कुनै त्यस्तो छाती छ
जस्मा म
मेरो आशु लुकाएर रुन सक्छु
खै जीवन
कस्तो भएको हो बुझ्न सकिन
न जीवन मलाई बुझ्न सक्छ
म जीवन लाई बुझ्न सक्छु
कस्तो दोधार को मेरो जिवन
यो मेरो जीवन

भावना

छातीको भित्ता कम्जोर् भएर
गलाहरु अवरुद्ध भएर
तिमी सम्म आइपुग्दा
हृदयको पिडाहरु बल्झिरहन्छ ।

लाग्छ तिमी मेरो पिडा को मलम नै हो
तर किन यो सोच्न सकिन मैले
हुनसक्ला कहिले तिमी
मेरो पिडा माथि अर्को पिडा बनेर पनि आउन सक्छौ भनेर ।
एउटा बिश्वास माथि को अर्को अबिश्वास बनेर आउन्् सक्छौ भनेर
तिमी मेरो जीवन को नै अबिश्वास बनेर ।

भावना

सपना हरु को बस्ती मा
म बिपना हरु खोजिरहेको छु
थाहा छ हरेक सपना हरु
पुरा नहुन सक्छ
एउटा झिनो आशा
जीवन खुशी ले बाच्ने
म बिपनाहरुको खोजिमा
सपनाहरु को बस्तिमा
आज भौतरिरहेको छु ।

भावना

मेरो एक्लोपनमा
तिम्रो आगमन
खुशीयाली महसुस गर्दै छु
सोच्छु के यो सपना हो
लाग्छ होइन
बिपना नै हो कि
विश्वाश गर्न सक्दिन
जीवन नै अबिश्वास बनेको बेलामा
मैले सपना को के विश्वाश गर्नु खै

झरी बर्षात पछी को मेरो जीवन

झरी बर्षात पछी को बिहानले
मेरो जीवनमा खुशी को अनुभुती हुन्छ
म आफ्नो जीवन नै उत्साही भएको पाउछु
मलाई ति हरिया रुखहरु
चिसो ले भिजेका पहाडहरु हेरर
जीवन नै आनन्दमय लाग्दछ
किन किन मलाई हरेक
झरी पछी को बिहान धेरै मन पर्छ
लाग्छ यि पल् हरु मेरो जीवन को उत्कृष्ट पल हरु हुन
म ति पल हरुमा भिज्न चाहन्छु
म ति पल हरुलाई
मेरो यो जीवनमा समाहित गर्न चाहन्छु
म बर्षात पछी को हरेक बिहान् लाई
जीवन मा आत्मसाथ गर्न चाहन्छु
यि पल् हरु मेरा जीवन हुन
तर एक्लो म
किन किन म
यि पल् हरुमा तिमीलाई नै खोज्दछु
तिम्रो जीवन खोज्दछु
तिम्रो साथ् खोज्दछु
तिम्रो हुन खोज्दछु

Reecha Sharma Tiwari

जीवन र साथी

नदेउ दोष अरु कसैलाई
नभन जीबन नियती रहेछ भनेर।
नसोच जीबन भोग्न पर्‍यो एक्लै भनेर
साथ दिने छ कसैले तिमीलाई खोजेर।
कसरी भन्नु एक्लो जिबन अर्थहिन भनेर
पक्कै कसैले बसेको छ तिमीलाई नै हेरेर।
नसोच मायालु टाढियो भनेर
अरुले भरिदिन सक्छ तिम्रो मन माया दिएर।
नसोच फेरी अभागी रहेछु कसैको आँखामा पराइ भएर
पूर्ण माया दिनेछ कसैले तिमीलाई मुटु भित्रै राखेर।
दु:ख र पिडा केही होइन
त्यस्तो बस्नु छ सहेर के गर्नु छ र
यो धर्ती भित्र कुवर बनेर।
जन्मिदा खेरी एक्लै नै जन्म्यौ
मर्ने नि एक्लै हो
नाङ्गै नै आयौ यो धर्ती भित्र नाङ्गै नै जाने हो।
साथी त केबल दुई दिनको लागी देख्नलाई राम्रो हो
त्यही साथी पनि बेइमानी भय धिक्कारै हुने भो।

-नेत्र प्रसाद शर्मा चापागाइ
बाग्लुङ, नेपाल

हराएका १२ मध्ये २ नेपालीको शव प्राप्त अन्यको अवस्था अझै अज्ञात

कुमार कार्की, रासस दोहा – २ जुलाई

३० जुनको विहान कतारको समुद्रमा दर्ुघटना परेको पानी जहाजवाट हर्राईरहेका १२ जना नेपाली मध्ये २ जनाको शव प्राप्त भएको छ भने अन्यको अवस्था अझै अज्ञात रहेको छ ।
नेपाली राजदुतावासका प्रथम सचिव रामकाजी खड्काले दिएको जानकारी अनुसार वगडा ६ महोत्तरीका शेषनाथ यादव र पाल्पा गडाकोटका तिलक वहादुर खाम्चालाई मृत अवस्थामा हमाद हस्पिटल ल्याएको जनाएका छन् , खड्काले हमाद हस्पिटलमा उनिहरुको शवको निरिक्षण पश्चात उक्त जानकारी राससलाई दिएका हुन । वाँकि रहेका गंगा वहादुर गुरुङ, लीलाराम पौडेल, मेहदी हुसेन मियाँ, अव्वास अहमद र्सइ, मानसिंह खत्री, राजीवकुमार दत्त, शंकर विष्ट, ऋषिप्रसाद शर्मा पौडेल, जयवहादुर पुन र घनश्याम सार्कीको अवस्था अझै अज्ञात रहेको छ ।
उक्त जहाज दर्ुघटनामा हर्राईरहेकाहरुको कम्पनीमा कार्यरत साथीहरुलृ आवश्यक जानकारीका लागि पहल गरिरहेको कुरा खड्काले उल्लेख गरेका छन्। विहिवार दिउसो सम्ममा वाँकि जानकारी प्राप्त हुने सम्भाव्यता व्यक्त गरेका छन् ।

वैदेशिक रोजगारीका लागी कुवेत पगेका बुबा राजकुमार शाह एकाएक वि.स २०६२ सालदेखि कुवेतबाट नेपालको परिवारसँग सम्पर्कविहिन

वि.स २०६० साल भदौ १८ गते वैदेशिक रोजगारीका लागी कुवेत पगेका बुबा राजकुमार शाह एकाएक वि.स २०६२ सालदेखि कवेतबाट नेपालको परिवारसँग सम्पर्कविहिन भएपछि रगतको क्यान्सर पीडीत ५ वर्षे बालिका सहारा शाहको उपचारमा थप आर्थीक कठिनाइ पर्दै आएको आमा शान्ति शाहले बताइन् ।कुवेतमा रहँदा पासर्पोट नं ६२६३५३ वाहक राजकुमार शाह पहिला कुवेतको फहानिल भन्ने ठाँउमा कोड नं ६४००४ पो.ब.नं ७३७९ मा काम गर्दथे भने उनले दोस्रो पटक सेलमिया स्टोरपो.ब.नं ४३७ कोड नं १५२५५ मा काम गरेको श्रीमती शाहले बताइन् ।वि.स २०६२ सालमा श्रीमान् शाहले कुवेतबाट सम्र्पकमा रहँदा छोरीलाई क्यान्सर रोग लागेको थाहा पाएपछि पछि सधै पठाउने रु २०००० पनि पठाउन बन्द गरेको र सम्पर्कविहिन भएकोश्रीमान् गएको म्यानपावर पनि बन्द भइसकेको अवस्थामा थप समस्या भएको बताइन् । वि।स २०६२ साल देखि रगतको क्यान्सर बाट पीडीतदाङ्ग ढिकपर वाड नं ४ बक्कुलाई वस्ने ५ वर्षीय वालिका साहारा शाह अहिले जीवन मरणको दोधारमा छिन् । छोरीको लागी करिब आठ लाग्ने भएको र उनको श्रीमान्ले सबै आफनो जग्ग् जमिन धरौटी राखेर विदेश गएकोले अहिले आफसँग रकम नभएकोले आर्थीक सहयोग को निम्ति अपील गरकी हुन् ।उनको जीवन रक्षाको लागी आमा शाहले सबैले आफनो कार्यक्षेत्रबाट निम्न ठेगानमा आर्थीक सहयोग गरिदिन पहल गरेकी छिन् । जसको लागी निम्न खाता नं रहेको छ ।
Account Name ; Sahara ShahBank : Nepal Investment Bank - PutalisadakAccount Number ; 012-5238794

Pls be noted his latest mobile number is 009657030309 ,before he was missing . he used to be in contact with this mobile number .last time his wife talked to her on 2006,aug .since then he was been missing ,we are not conformed he is still alive or somewhere missing in jails or some problem may have been with him.

Reecha Sharma Tiwari

नियती

जीवन
नियती रहेछ
भोग्नपर्ने
एक्लै ।
बिना साथ को तिम्रो
निरस , अर्थहिन
एक्लो
नितान्त
एक्लो ।
मायालुको आँखामा
पराइ भएर
बाच्नु पर्ने
नियती यो
जीवन को

कसैको साथ् बिना को
एक्लो नियती को जीवन
सधैं बाँच्न पर्ने
एकान्तमा
पिडायुक्त जीवन ।

रिचा शर्मा तिवारी

FREE AS A BIRD

FREE AS A BIRD
ENJOYING THE FREEDOM OF LIFE
NO SLAVE OF LIFE
A FREE PERSON
WHO SMILES FREELY IN WORLD
N CRIES FREELY IN WORLD

नेपाल पत्रकार महासंघ सर्म्पर्क समिती कतारको दोश्रो साधारणसभा सम्पन्न - चौथो चरणको आन्दोलनका लागि कतार आएको - अध्यक्ष झा

नयाँनेपाल अनलाईन डटकम/दोहा

शान्ती र लोकतन्त्रको लागि प्रेस स्वतन्त्रताको नारासँगै गत ५ मार्च २००९ का दिन नेपाल पत्रकार महासंघ सर्म्पर्क समिती कतारको दोश्रो साधारण सभा दोहामा सम्पन्न भएको छ ।
नेपाल पत्रकार महासंघका केन्द्रिय अध्यक्ष धर्मेन्द्र झाको प्रमुख आतिथ्य तथा सर्म्पर्क शाखा कतारका सभापति नेत्र खनालको सभापतित्वमा सम्पन्न उक्त कार्यक्रममा विशेष अतिथी नेपाली दुतावास कतारका महामहिम राजदुत डा. र्सर्ुयनाथ मिश्र, एन आर एन ए आईसिसिका सचिव सागर नेपाल,आईसिसिका कतार प्रतिनिधी टि वि कार्की, आईसिसिका सल्लाहकार डा. देवकाजी डंगोल, नेपालवाट पाल्नुभएकी पत्रकार ऋचा शर्मा तिवारी लगायत एनआरएनए एनसिसिका अध्यक्ष कमलमणि गुराँगार्ँइ, नेपाल प्रवासी आदिवासी जनजाती महासंघका अध्यक्ष अमृत गुरुङ्ग, नेपाली जनसर्म्पर्क समितीका अध्यक्ष नरेन्द्र भाट, प्रवासी नेपाली सर्म्पर्क मंचका अध्यक्ष वीर वहादुर थापा, अन्तराष्ट्रिय नेपाली एकता समाजका केन्द्रिय उपाध्यक्ष राजेन्द्र श्रेष्ठ, नेपाली जनप्रगतिशिल मंचका अध्यक्ष जनार्दन गिरी लगायत विभिन्न संघ संस्थाका प्रतिनिधीहरुको उपस्थिती रहेको थियो ।
कतारमा कार्यरत पत्रकारहरुको साझा संस्थाको रुपमा २००६ मा नेपाल कतार पत्रकार संघको नाममा स्थापना भएको संस्थालाई नेपाल पत्रकार महासंघले आफ्नो आधिकारिक तदर्थ शाखाको रुपमा मान्यता दिए पछि आयोजना गरिएको उक्त कार्यक्रमको उद्घाटन प्रमुख अतिथी महासंघका केन्द्रिय अध्यक्ष तथा विशेष अतिथी महामहिम राजदुतले संयुक्त रुपमा व्यानर अनावरण तथा दिप प्रज्वलन गरि गरेका थिए ।
सो कार्यक्रममा शुभकामना मन्तव्य तथा उक्त सर्म्पर्क समितीलाई संवोधन गर्ने क्रममा महासंघका अध्यक्ष झाले नेपाली पत्रकारितामा अत्यन्तैे चुनौतीपर्ुण्ा अवस्थामा रहेको धारणा राख्दै महासंघले चौथो चरणको आन्दोलन शुरु गरेको जानकारी गराउदै आफु सोहि आन्दोलनका क्रममा कतारका पत्रकारहरु माझमा आईपुगेका साथै सो आन्दोलनमा पत्रकार, लेखक, बुद्धिजीवी एवं सम्पर्ुण्ा नागरिक समाजलाई ऐक्यवद्धताको लागि आव्हान गरेका थिए। महासंघको सर्म्पर्क समिती कतारमा स्थापना भएको र यसले महासंघको प्रतिनिधित्व गर्ने कुरा व्यक्त गर्दै यसलाई समाजका अगुवाहरुले निरिक्षण गर्नुपर्ने धारणा राखेका थिए । महासंघको ६० वर्षोर् इतिहासमा प्रेष स्वतन्त्रता, समाज रुपान्तरणका लागि आन्दोलन, लोकतन्त्रका लागि आन्दोलन, जस्ता कार्यलाई प्राथमिकताका साथ गर्दै आईरहेको छ । साथै महासंघले कुनै पनि अधिकारवादी आन्दोलनलाई र्समर्थन गर्दै आईरहेको वताएका छन् । विभिन्न संचारका माध्यममा समाचारलाई राजनितिकरण गर्ने गरेको तर्फसंकेत गर्दै पत्रकारितालाई राजनितिसँग तुलना गर्न नहुने तथा राजनितिलाई पत्रकारीतासँग जोड्न नहुने धारणा राख्दै यसरी जोड्न खोजिएमा दुवै खतरामा पर्न सक्ने धारणा राखेका थिए । पत्रकारिता गर्नु कुनै रहरको पेशा नभएर यो उत्तरदायित्व र जिम्मेवारी भएकोले सम्पर्ुण्ा पत्रकारहरु उत्तरदायि भएर काम गर्नुपर्ने र यसका लागि अनलाईन, व्लग तथा विभिन्न संचार माध्यमले उत्तरदायित्वको भुमिकालाई वहन गर्नुपर्ने धारणा राखेका थिए । पत्रकारिता समाजसँग तालमेल गरेर गर्नुपर्ने धारणा राख्दै जवसम्म जिम्मेवारी भएर पत्रकारिता गर्न सकिदैंन तव सम्म नेपालको पत्रकारिता व्यवसायिक हुन नसक्ने धारणा राखेका थिए । विगतका दिनमा आचारसंहिता भन्दा वाहिर गएर पत्रकारिता गर्ने पत्रकारहरुलाई निलम्वन गरिएको जानकारी गराउदैं नियम विपरित गएर कार्य नगर्न सर्म्पर्क समितीलाई निर्देशन दिएका थिए ।
शुभकामना मन्तव्यकै क्रममा नेपाली राजदुतावास कतारका महामहिम राजदुत डा. र्सर्ुयनाथ मिश्रले पत्रकारहरु उत्तरदायि भएर कार्य गर्नुपर्ने तथा समाज परिवर्तनका लागि महत्वपर्ुण्ा भुमिका खेल्नुपर्ने धारणा राखेका थिए । पत्रकारिता व्यवसाय नभएर पेशा भएको धारणा राख्दै यसलाई मर्यादित वनाएर अघि लानुपर्ने धारणा राखेका थिए । राष्ट्रको चौथो अंगको रुपमा रहेको पत्रकारिता र राज्यको तालमेल वन्न सक्यो भने देश विकासमा यसले टेवा पुग्ने उहाँको कथन थियो ।
एनआरएन ए आइसिसिका सचिव सागर नेपालले पत्रकारहरुले साँचो-झुठोलाई समाजको अगाडी राख्ने काम गरेमा यदी कसैले गरेका गल्तीलाई आत्मालोचना र आत्ममुल्यांकन गर्ने मौका पाउँछन् भन्दै यसो गर्न सके समाजमा सुधार हुने आशा व्यक्त गरेका थिए । कतारको ३ लाख नेपालीहरुको विचमा पत्रकार महासंघ सर्म्पर्क समितीले कतारले यही भूमिका निर्वाह गर्ने उनको अपेक्षा थियो । आईसिसिका कतार प्रतिनिधी टि वि कार्कीले पत्रकार माथि भईरहेका हत्या हिंसाको विरोध गर्दै यस्ता अराजक र दण्डहिनताका कार्यलाई रोक्न नेपाल सरकारले तत्काल पहल गनुपर्ने र यसका लागि नेपाल पत्रकार महासंघले दवाव दिनुपर्ने धारणा राखेका थिए । आदिवासी जनजाती महासंघ कतारका अध्यक्ष अमृत गुरुङ्गले समावेसी र सन्तुलित समाजपनि अहिलेको आवश्यकता भएको हुनाले सबैलाई समेट्दै, सही र सत्य समाचार सम्प्रेषणको लागि जोड दिए । अहिलेको परिस्थितिमा पत्रकारहरुले राज्यमा भईरहेको अराजकता, पत्रकार तथा पत्रकारितामाथि देशविदेशमा भईरहेको अत्याचार र दमनको विरुद्धमा, पिछडीएका जाती जनजातीहरुको पक्षमा शसक्त आवाज उठाउनुपर्ने कुरामा जोडदिदै अध्यक्ष गुरुङ्गले पत्रकारहरु विच एकताको आवश्यकता रहेको बताए ।
अर्का विशेष अतिथी कतार तदर्थ सर्म्पर्क शाखा कतारलाई नेपाल पत्रकार महासंघसंग आवद्ध गराउन प्रमुख भूमिका निर्वाह गर्नु भएकी पत्रकार ऋचा शर्मा तिवारीले कतारमा कार्यरत् पत्रकारहरुको मेहनत र कार्यको प्रशसा गर्दे पत्रकारिताको भूमिकालाई प्रवासमा अझ शसक्त बनाउनुपर्ने कुरामा जोड दिनुभयो ।यसैगरी राष्ट्रको चौथोअंग भनेर भनिने सूचना र संचारकको हक निमोठिएको छ र यसको लागि पत्रकारहरु अव चुपलागेर बस्न हुदैन भन्दै अन्तराष्ट्रिय नेपाली एकता समाजका उपाध्यक्ष तथा कतार नेपाली एकता समाजका केन्द्रिय सल्लाहकार राजेन्द्र श्रेष्ठले देशलाई विखण्डन हुनबाट बचाउन, राजनैतिक दल र नेताहरुसमेतलाई पत्रकारहरुले खवरदारी गर्नुपर्ने करामा जोड दिएका थिए । गैर आवासिय नेपाली संघका अध्यक्ष कमलमणि गुराँगाईले कतारमा कार्यरत पत्रकारहरुले निष्पक्ष रुपमा समाचार सम्पे्रषण गर्दै सवैलाई सुसुचित हुने अधिकारका लागि तथा पत्रकारका हकहितका लागि लड्नुपर्ने धारणा राखेका थिए । कार्यक्रममा वोल्दै नेपाली जनसर्म्पर्क समितीका अध्यक्ष नरेन्द्र भाटले पनि स्वच्छ पत्रकारिताका माध्यमवाट कतारमा कार्यरत पत्रकारहरु अधि वढ्नुपर्ने धारणा राख्दै सम्पर्ुण्ा प्रवासी नेपालीका समस्या तथा भावनालाई नेपाल पत्रकार महासंघ कतार सर्म्पर्क समितीले समेट्न सक्नु पर्ने धारणा राखेका थए । प्रवासी नेपाली सर्म्पर्क ंचका अध्यक्ष वीर वहादुर थापाले पत्रकारहरुको हकहितका लागि पत्रकारहरुले तरवारका विरुद्ध लड्न तत्पर हुनुपर्ने धारणा राखेका थिए । कार्यक्रममा कान्तिपुर साप्ताहिकका सम्वाददाता श्यामसुन्दर शशी, राजधानी साप्ताहिकका उपसम्पादक दिपक पौडेल, राजधानी सप्ताहिकका प्रबन्ध निर्देशक आशिष शेरचन, लेखक करिम बक्स मिँयाले आफ्नो मन्तव्य राखेका थिए ।
सो साधारणसभाले कुमार कार्कीको अध्यक्षतामा ९ सदस्यिय नयाँ कार्यसमितीलाई निर्वाचित गरेको छ । जसको उपाध्यक्षमा क्रान्ति सिंह, सचिव तिलविक्रम थेबे, सह सचिव सरोज बास्तोला, कोषाध्यक्ष भुपति भट्टर्राई, सदस्यहरु ः स्वयम्वर सिंह लामा, कृष्ण बहादुर सुनार, रबि भट्ट रोषी र करिम बक्स मिँया रहनुभएको भने महासंघको विधान वमोजिम निवर्तमान अध्यक्ष नेत्र खनाललाई सल्लाहकार समितीमा चयन गरेकोे छ ।
अध्यक्ष, सचिव, सहसचिव कोषाध्यक्ष तथा सदस्य पदका लागि र्सबसहमतिबाट निर्विरोध चयन गरिएको थियो भने उपाध्यक्ष पदको लागि सहभागी प्रतिनिधीहरुले मतदान गरेका थिए । उक्त चुनावमा दर्ुइजना उमेदवारको प्रतिस्पर्धामा उमेदवार भोजराज श्रेष्ठ अर्का उम्मेद्धार क्रान्ति सिंहबाट पराजित भएका थिए।

Despite global slowdown, Nepali workers leaving for overseas on rise

Special Report: Global Financial Crisis

The number of Nepali laborers leaving for overseas has seen a rise of 8 percent during the period of mid-January to mid-February 2009 compared to the previous month, local news website Nepal news reported on Monday.
The data has recorded high in contrast with the hundreds of Nepali migrant workers being returning back at home due to the global recession.
However, the growing trend of job-seeking through personal initiative has been attributed to the rise in Nepali people going abroad for employment.
According to the Department of Foreign Employment (DoFE), a total number of workers leaving for different job destinations between mid-January and mid-February this year stood at 18,715 against 17,300 recorded in the previous month.
The number of Nepalis finding overseas work through individual initiative increased to 28 percent of the total outbound workforce during the month while it was only around 15 percent in past months.
The number of Nepali workers going to United Arab Emirates (UAE) witnessed a very nominal rise between mid-January and mid-February as some 2,550 such workers left for the country during the period.
According to data of the DoFE, 6,413 Nepalis left for Qatar and an additional 5,140 flew to Saudi Arabia during the month.
Data of DoFE shows that, the number of workers leaving for Malaysia, however, declined to 1,553 during the month, compared to 2,873 registered a month earlier.

source : http://news.xinhuanet.com

Govt all set to bring new acts: Communications Minister

KATHMANDU, Feb 27 - Minister for Information and Communications Krishna Bahadur Mahara on Friday said that the government has worked up all preliminary plans to implement the Right to Information Act and Working Journalists Act to be effective from the beginning of Nepali New Year.
Speaking at a programme organised by Working Women Journalists in Kathmandu, the Communications Minister, who is also the government spokesperson, said that the government needs constructive support from journalists and media houses to effectively implement these acts.
Coincidentally, Mahara's avowal to implement these two acts has come on the same day Federation of Nepalese journalists (FNJ) announced fourth phase of protests demanding the implementation of the 13-point agreement signed with the government on Dec. 28 last year.
At a time when there has been a widespread criticism on the country's worsening press freedom, Minister Mahara defended that incidents of attack on journalists by political parties have gone down significantly though the incidents associated with the rise of social tensions in the Tarai region have shot up. "The attack on journalists meted out for non-political reasons should not be given political colour", he added.
However, he did not say anything regarding the fourth phase of protest launched by the FNJ today itself.
FNJ President of Dharmendra Jha criticised that the government's reluctance to punish the culprits involved in the murder and abduction of journalists has given rise to the culture impunity. "The government has completely disregarded the 13-point agreement it had signed with us (FNJ), journalists are increasingly under attack, and criminals are walking scot-free. We have no option but to announce our fourth phase of protest," he said.
Kunda Dixit, editor of The Nepali Times, expressed that the political forces has a tendency to use media as a tool to gain power and suppress it once they reach to their destination. "To everyone's disappointment, the media that played a key role to bring about this democratic change, is itself under attack today", he said. "More journalists are killed, threatened, and abducted during these days than during those wartime period. Journalists in Nepal have become news themselves."
Sangita Lama, President of Working Women Journalists said that the workshop will discuss the challenges facing the working women journalists in Nepal.
The programme was participated by journalists, professors and human rights activists from India, Bangladesh, Pakistan, Japan and across Nepal.
source : www.ekantipur.com

गैरआवासीय नेपाली संघले काठमाडौंको विमानस्थललाई ट्रलि हस्तान्तरण

गैरआवासीय नेपाली संघका अध्यक्ष डा. उपेन्द्र महतोले आज एक समारोहका विच गैरआवासीय नेपाली संघले काठमाडौंको विमानस्थललाई उपलव्ध गराएको १०० वटा ट्रलि पर्यटन तथा नागरिक उड्डयन मन्त्री श्री हिसिला यमीलाई हस्तान्तरण गर्नु भयो । उक्त अवसरमा उहाँले विमानस्थलबाट नै विश्वभरीबाट आउने पर्यटकहरु माझ नेपालको छवी बन्ने भएकोले विमानस्थल सुधारका लागि गैरआवासीय नेपालीहरुले पनि पहल गर्नु पर्ने धारणा रहेको कुरा उल्लेख गर्नु हुँदै गत वर्ष भएको तेश्रो गैरआवासीय नेपाली विश्व सम्मेलनमा नै ट्रलि उपलव्ध गराउने निर्णय भएको र केही हदसम्म सो कुरा पुरा हुन सकेकोमा खुशी व्यक्त गर्नु भयो । समारोहमा पर्यटन तथा नागरिक उड्डयन मन्त्री यमीले विमानस्थलको सुधार गरी नेपालको छवी राम्रो पार्न गरेको पहलका लागि र २०११ को पर्यटन वर्षको सुभारम्भको नजिक अवसर पारेर ट्रलि प्रदान गरी सहयोग गरेकोमा गैरआवासीय नेपाली संघका अध्यक्ष डा. उपेन्द्र महतो, सहयोग गर्ने गैरआवासीय नेपालीहरु र गैरआवासीय नेपाली संघलाई धन्यवाद दिनु भयो । कार्यक्रममा अष्ट्रेलिया, जापान, वेलायत, रुस र हङ्गकङ्ग गरी ५ मुलुकका गैरआवासीय नेपाली राष्ट्रिय समन्वय परिषदबाट उपलव्ध गराइएका १०० वटा ट्रलि हस्तान्तरण गरिएका थिए। उक्त अवसरमा आगामी दिनमा अरु ट्रलिहरु पनि उपलव्ध गराउने योजना रहेको डा. महतोले जानकारी दिनु भयो । ट्रलि भित्र्याउन भंसार सहुलियत प्रदान गरेकोमा नेपाल सरकारलाई गैरआवासीय नेपाली संघ धन्यवाद दिन्छ ।कार्यक्रमको अन्त्यमा काठमाडौं विमानस्थकलका महाप्रबन्धक श्री टि‌. आर. मान्नधरले पर्यटन वर्ष २०११ को नजिक अवसर पारेर ट्रलि प्रदान गरी सहयोग गरेकोमा गैरआवासीय नेपाली संघका अध्यक्ष डा. उपेन्द्र महतो, सहयोग गर्ने गैरआवासीय नेपालीहरु र गैरआवासीय नेपाली संघलाई धन्यवाद दिनु भयो। उक्त समारोहमा नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघका बरिष्ठ उपाध्यक्ष श्री सुरज वैद्य, गैरआवासीय नेपाली संघ अन्तर्राष्ट्रिय समन्वय परिषदका उप क्षेत्रीय संयोजक श्री राजेन्द्र बहादुर श्रेष्ठ, युवा प्रतिनिधि श्री सागर वन्त, अन्तर्राष्ट्रिय समन्वय परिषदका सदस्य द्वय श्री निलेन्द्र राज श्रेष्ठ, श्री जीवन प्रकाश निरौंला,बेलारुसका एन.आर.एन श्री विरेन्द्र महतो, बरिष्ठ प्रहरी उपरीक्षक श्री उपेन्द्र कान्त अर्याल, पत्रकारहरु, काठमाडौं विमानस्थलका पदाधिकारीहरु एवं बरिष्ठ कर्मचारीहरु, अन्य गन्य मान्य व्यक्तिहरुका साथै गैरआवासीय नेपाली संघका कार्यकारी निर्देशक डा. हेमन्त दवाडीको उपस्थिती रहेको थियो ।
source : www.nrn.org.np

नयाँ नेपाल निर्माण मा गैर आवसिय नेपाली को भूमिका

विदेशमा रहेका सबै गैर आवासिय नेपालीहरुको बहुमुल्य सल्लाह, सुझाव र आफनो योगदानलेनै नया नेपालको नया संविधान निर्माण हुने भएकोले सबैले यस विषयलाई आफनो संघ संस्था मार्फत बृहत क्षलफल गरेर आफनो सुझाव पठाउन सकेमा आउदो दिनहरुमा गैर आवासिय नेपालीहरुले कानुनि तथा अन्य कठिनाईहरु भोग्नु पर्ने थिएन होला । साथै हाम्रो बानी नै छ कि आफु केहि गर्न चाहदैने र अरुले गरेकोलाई टिका टिप्पनीमात्र गनॆ् । यदि समयमै केहि सुझाव दिन सके र त्यस्ले मान्यता पाएको खन्डमा हामी सबैको हित हुने थियो होला यस कारणले गर्दा, विदेशमा बसेर लामो समय देखि भोगेका, अनुभव गरेका र अध्यन गरेका थुप्रै रायहरु हुन सक्छन जस्ले नेपालको संविधान निर्माण कार्यमा साथ दिन सक्नेछ ।नेपालको संविधान निर्माण गर्दा एकदमै ध्यान पुर्याउनुपर्ने गैर आवासिय नेपालीको हक हितपनि एक अतिनै आवस्यक छ किनभने नेपालको मात्र कुरा गर्ने हो भने देश अहिले कस्तो स्थितिमा चलिरहेको छ तर नेपालको वितिय स्थिथिति अहिलेपनि सन्तोष जनकनै रहेको सबैलाई थाहै छ त्यो कसरी भयो त रु त्यस्को मुख्य कारण हो रेमिटेन्स जो अहिलेपनि विदेशमा बैदेशिक रोजगारीमा रहेका कार्यरत नेपालीहरुले आफनो कमाई देशमा पठाई रहेकाछन् । बैदेशिक रोजगारीमा रहेका नेपालीहरुले गर्दानै देशको आर्थिक स्थिति एति लामो द्धवन्दमा पर्दा समेत धरासायी भएन । यसैले बैदेशिक रोजगारीमा रहेका नेपालीहरुलाईपनि ध्यानमा राखेर नया संविधान निर्माण हुन नितान्त आवस्यक देखिन्छ । न्युन आय भएको देशका जनताहरु विदेशिने क्रम बडिनै रहेको छ र त्यसै अनुरुप नेपाली जनता खाडी मुलुक देखि विश्वका शक्तिशाली देशहरुमापनि पुगिरहेकाछन् जस्को प्रत्यक्ष लाभ नेपालले पाइनै रहेको छ । यस सत्यलाई कसैलेपनि नकार्न सक्दैन कि नेपालको आर्थिक आय श्रोतमा लगभग १६, १७ प्रतिशत बैदेशिक रोजगारीबाट नेपालले पाईरहेको छ । हालै मलेसियामा मात्र एक लाख नागी सकेको छ नेपाली कामदार र यो क्रम विश्व भरिकै देशमा बडदो छ । नेपालले बैदेशिक रोजगारीको लागी १०७ देशमा इजाजत प्रदान गरेकोले आगामी बर्षहरुमा विदेशीने नेपालीहरुको संख्या अझ बडने छ । यसैले विदेशमा रहेका गैर आवासिय नेपालीलाई देश विकासमा आउने वातावरण र निति नियम बन्न सके नेपालले आफनो विकासको गतिलाई तिब्रता ल्याउन सक्ने छ तर त्यस्को लागी लगानी गर्ने वातावरण र आर्थिक शुरक्षाको आभास नेपाल सरकारले दिन सक्नुपर्ने छ । निति नियममा विशेष ध्यान दिनुपर्ने छ ।

Som Nath Sapkota
lisbao portugal

नेपाली युवा र बैदेशैक रोजगार

अहिले नेपालमा धेरै नेपालीहरु बिदेसिएका छन् । वास्तविक तथ्यान्क नभएपनी मोटामोटी २० लाख्को सङ्ख्यामा भएको अनुमान गरिएको छ । यूरोप, अमेरिका, जापान, बेलायत, अष्ट्रेलियामा पनि उल्लेख्य सङ्ख्यामा नेपाली पुगेका छन्नेपालमा राजनीतिक र आर्थिक समस्याहरु चुलिदै र गहिरिदै जादा बिदेश्मै आफ्नो भबिस्य देख्ने नयाँ पुस्ताको उदय भईसकेको छ । अहिले नेपाल चल्नुमा रेमिटेन्स हो र रेमिटेन्स्नै बिकासको कारण हो भन्न समेत कतिपयले सोच्न थालिसकेका छन् । उल्लेख्य मात्रामा पैसा भित्रिदा कतिपयमा त्यस्तो भ्रम पलाउनु अस्वाभाबिक पनि होइन केही हद्सम्म बिदेश्को पैसाले अर्थतन्त्रलाई धानेको होला । धेरै जनाले पैसा पठाउदा बजारमा चहलपहल पनि होला । तर नेपाल भन्दा कैयौ गूढा बढी रेमिटेन्स जाने देश्हरुको हालत हेर्यो भने हाम्रो त्यो सोचाइ गलत साबित हुन्छ ।देश बन्न देशै बन्नु पर्छ बिदेश बनेर हुन्न अनी बिदेश बसेर हुन्न । तर अर्को तिर अल्पकालिन उपाय रेमिटेन्स हुन सक्छ । नेपालको बर्तमान राजनीतिक अवस्थामा पनि देश जेनतेन चल्नुमा रेमिटेन्सकै कारण हो । दैनिक जसोको बन्द र हड्ताल अनी मन्द आर्थिक गतिबिधीमा पनि नेपाल धरासायी हुनबाट जोगिएको छ । बेरोजगारिको समस्या बढ्दै जादा मान्छे बिदेसिदा केही हद्सम्म समाजमा सन्तुलन पनि मिल्न जान्छ । अर्कोतिर बिदेश्मा गए पछी मान्छे जिम्मेवार हुन्छ र अनुशासित पनि हुन्छ । बिदेसमा देखेका राम्रो कुराहरु आफ्नै देशमा गएर प्रयोग गर्न थाले भने त्यस्ले ठुलै फाईदा गर्न सक्छ । आफ्नो सबै उर्जा बिदेशमा खर्चेपछी उनिहरुमा जागर र उत्साह कम हुन्छ । काम त पहिले नै गरियो अब त बसेर खाने हो भन्ने मानसिकता धेरैमा पाईन्छ । कमैले मात्र सिपको सदुपयोग गर्छन् । त्यसैले समग्रमा जनसक्ती बिदेशिएर कुनै देशको भलो हुन्न ।

Som Nath Sapkota
lisboa portugal

आज राती सपानामा
मेरो जीवनको
मृत्यु भएको
म देख्दै छु ।
न कात्रो छ
लाश छोप्न
मेरो जीवनको

न कोहि छ वरिपरी
कस्तो वेवारिसे मृत्यु
लाग्यो यो एउटा
अभाबको मृत्यु हों
न की मेरो शरिरको ।
म आफनो मृत्यु
आफै महसुस गदैछु
कस्तो विडम्बना
आफनो जीवनको
मृत्यु महसुस गर्नु ।
म बांच्दा सम्म
सबै संगै थिए
खुशीका पलपलमा
तर
पीडामा मेरो मृत्युको
रुने पनि कोहि रहेनछ ।
त्यसैले मेरो मृत्यु
मेरो सपनामा
वेवारिसे बनेको छ
अभावयुक्त बनेको छ ।

Reecha Tiwari Abhibyanjana

Condolence to Brave Journalist Uma Singh

Condolence to our prominent Bahas Programme Presenter

" No one can take place of Indra Lohani in Bahas Programme "

नैनीतालका मजदुर नेपालीहरु

नैनतालबाट फर्केर
ऋचा शर्मा तिवारी

वैदेशिक रोजगारका लागी सदरपश्चिमका जनताहरुलाई भारतको उत्तराञ्चलको नैनीताल जिल्ला एउटा प्रमुख गन्तव्य बनेर रहेको छ । नेपालको सुदुरपश्चिमक्षेत्र साग सिमाना जोडिएको यो नैनीताल जिल्लामा विगत बीस वर्ष अगाडि देखि नै रोजगारीका लागी प्रमुख आर्कषणको केन्द्र बनेको छ ।
सबै नेपाली जस्ता देखिने कुमाउ ,गढवालका पुर्खाली नेपालीहरु , सुदुरपश्चिमका नेपालीहरु सबैका अनुहार उस्तै उस्तै नेपाली झै लाग्यो तर तिनीहरुको नेपाली भएर पनि नेपाली भन्न नसकेको अवस्था पनि भेटियो ।
नैनतालमा मात्र ५ देखि १० हजारको हाराहारीमा नेपाली रहेका छन् भने अल्मोडामा ५हजार , रानीखेतमा ५हजार , गढवालमा ५ हजार जति अनुमानित नेपालीहरु रहेको जानकारी त्याहाका नेपालीहरु बतााउछ्न ।
तपाई नेपाली हो भनी सोध्दा एकजना नेपाली दाईले नेपाली भएपनि नेपाली भन्न रुचाउनभएन ,कारण सोधे मैले उाहाले नेपाली भएपनि यसरी भारतमा आएर याहा काम गर्न परकेा आफनो देेशमा काम नपाएकोले भारतीय सरकार नै राम्रो भन्न पनि पछि परेनन् ।
विशेष गरि चैत्रमा याहा काम गर्ने नेपालीहरु नेपालमा आफनो खेतीपातीको लागी जाने गरेको र मंसिरमा बाली भित्रयाएर पुःन काममा र्फकने गरेको सेती अञ्चल कैलाली जिल्लाका कामदार कन्द बहादर विष्ट बताउछन् ।
यसरी काम गर्दा उनीहरु दैनिक आठ घण्टा , भारतीय रुपैया १सय बीसको दरमा कहिले सिमेन्ट बोक्ने , रिक्सा चलाउने , कल्ल्ाी काम, डकर्मी काम , बाटो बनाउने , होटलमा काम गर्ने आदि जस्ता काम गरेर आफनो जीवन विताउछन् र पैंसा कमाउने मेलो गर्दछन् ।
कन्द .ब. विष्ट भन्छन् पाखुरा चलाए ,काम छ ,नत्रभए केहि काम पाइन्न, दुःख छ । तर आफुहरुलाई खान लाउन त्यति गाह्रो नभएको बताउछन् । जे काम पाए पनि गरिहाल्ने गरेकोले होला । रिक्सा चलाउनेको पनि क्रम अनुसार मात्र हन्छ । जे मनलाग्यो त्यहि बेला पाइन्न, माइकिगं गरेर रिक्सा नम्बर बोलाएपछि मात्र चलाउन पाउने नियम रहेको बताउछान् ।
केहि समय याहाबाट काम गरेर र्फकदा कतिपय नेपालीहरुले धेरैमा २,३ हजार भारु ब्ाोकेका हन्छन् ती सबै भारतीय सीमाना नेपालीले नै लुटने गरेको समेत गरेको तर नैनीतालमा भने नेपालीाई सुरक्षाको कुनै समस्या नभएको र केवल सीमा क्षेत्र असुरक्षित भएको उनले बताए ।
त्यसै गरि सुदुरपश्चिम घर भएका प्रेम दमाईले आफुले त्याहा वि.स २०४० साल देखि ज्याला मजदुरी , मिस्त्री आदि जस्ता काम गर्दै आएको बताए ,उनी भन्छन् घर जाादा त कमाएको पैसा त भारतीय डाकाहरुले लुटने गरेका छन् । अनी के घर जाने,कति पैसा लाने ?कमाएको पैसा खान लाउन पग्दैन अनी के बचाउने?
त्यसो त कैलालीका डबल बुढाले नैनतालमा काम गरेको ७ वर्ष भयो ,घरको आर्थीक अवस्थाले याहा आएको बताए , ३,४ महिना याहा काम गरेर आफु घर जाने , याहा विहान १० देखि बेलका ५ बजे सम्म काम गर्ने , सञ्चो विसञ्चो पनि भन्न पाइन्न , आफ तल्ल्ाीताल भन्ने ठााउमा काम गर्ने , खान लाउन पैंसा नपुग्ने बताए सके २ छाक खाने नत्र १ छाक मात्र खाने पनि गरेको र जीवन चलाएको बताए । त्यसो त ठेकेदारले विराम्ाी पर्दा पैंसा उपचारको नदिने भएकोले नेपाली साथीहरु साग सापट लिएर चलाउने गरेको पनि बताए ।
प्राय नेपाली मजदरहरुले कोठा भाडा ५सय देखि ८ सय भारु सम्म तिर्न पर्ने , कति त पैसा नभएर बाटोमा सत्ने , खाना नखाने आदि समेत गरेको थाहा हुन आयो । जे जस्तो काम पायो त्यहि गरिहाल्ने , नत्र काम नपाइने । नेपालीहरुलाई नेपाल आउदा १००० भारु लाग्ने भएकोले कतिपयले बचाएको पैंसाले गाडीमा जाने गरेको र कतिपयले पैंसा नभएर त्याहाबाट हिडेर वास वस्दै पनि नेपाल आउने समेत गरेको बताए । तर कति त बचाएको पैंसा लिएर जाादा बाटामा नै लुटिने गरेको बताए ।
त्यसो त भारतीय प्रहरीहरुले नेपालीहरुलाई नेपाल भारतको सीमाना को बाटोमा सुरक्षाको नाममा कतिपयसाग घुस लिएर समेत काम गर्ने गरेको देखियो ।अनी त यी सीमानाहरुलाई कसरी सरक्षित मान्न्ा सकिन्छ त ?
विहान १० बजे तिर म नैनीतालको किनारामा पुग्दा मैले नेपाली अनुहारको एक जमात् भेटेको थिए र बेलुका काम सकेपछि नेपाली दाजुभाइहरु सबै विभिन्न चोक चोकमा जम्म्ाा भएर बसेका थिए । मैले पुरानो बजारमा एउटा पसल अघि एक जमात् नेपाली भेटेर बोल्न खोज्दा मलाई भारतीय पसलेले यसरी कुरा नगर्न भन्यो । म अचम्म परे त्यस बारेमा सोध्दा यसरी जमात्मा पनि नाया मान्छे साग बोल्दा शंका गर्ने रहेछन् ।
त्यसैले यी नेपालीको समस्या बभ्fmने कसले हो त ?सरकारले कि त हामीले ?यो वाध्यात्मक परिस्थिति को निर्माता नेपालको गरिबी हो र बेरोजगारी ,अशिक्षा नै हो भनी किटान साथ भन्न्ा मिल्छ की ?

पत्रकारहरुले आज प्रधानमन्त्रीलाई ज्ञापनपत्र बुझाउने

काठमाडौं- जनकपुरकी सञ्चारकर्मी उमा सिंहको हत्याको छानविन र हत्याराहरूमाथि कानूनी कारवाहीको माग गर्दै नेपाल पत्रकार महासंघले आन्दोलनलाई जारी राख्ने भएको छ।
महासंघले आज प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल 'प्रचण्ड' र जिल्लामा प्रमुख जिल्ला अधिकारीलाई ज्ञापनपत्र बुझाउने कार्यक्रम तय गरेको छ। यस्तै महासंघले भोलि माघ ३ गते पेशागत सञ्जाल पापड, नागरिक समाज तथा सञ्चारकर्मी र मानव अधिकारकर्मीसँग छलफल गर्ने, ४ गते पत्रकारहरूको सुरक्षा सम्बन्धमा राजनीतिक दल, कानून व्यवसायी लगायतसँग छलफल गर्ने र माघ ५ गते देशभर विरोध प्रदर्शन गर्ने कार्यक्रम रहेको छ।

यस अगाडि हिजो महासंघले संविधानसभाका अध्यक्ष सुभाषचन्द्र नेम्वाङलाई ज्ञापनपत्र बुझाएको थियो। पत्रकार सिंहको हत्याबारे छानविन गरी दोषीमाथि कडाभन्दा कडा कारवाहीको माग गर्दै महासंघले सभाध्यक्ष नेम्वाङसमक्ष ज्ञापनपत्र बुझाएको हो। ज्ञापनपत्र बुझ्दै सभामुख नेम्वाङले हत्यारालाई छूट हुन नहुने भन्दै यसबारेमा आफूले प्रधानमन्त्री र गृहमन्त्रीसँग छलफल गर्ने बताउनुभयो।

महासंघले पत्रकार सिंहको हत्या सुनियोजित र योजनावद्ध ढङ्गले भएको प्रारम्भिक अनुसन्धान र्सार्वजनिक गरेको छ। सिंहको हत्यालगत्तै जनकपुर पुगेको महासंघको ७ सदस्यीय टोलीले तयार पारेको प्रारम्भिक अनुसन्धान प्रतिवेदनमा पत्रकार सिंहका बाबु र दाजुलाई माओवादीले अपहरण गरेको र उनीहरूको अवस्था अझैसम्म अज्ञात रहेकोले यस घटनालाई पनि जोडेर हर्ेर्नुपर्ने जनाएको छ।

source : www.janapukar.com

पत्रकार उमा सिंहको हत्याको विरोधमा राजधानीमा मौन जुलुस ।

क्रियाशील महिला पत्रकार समुह र महिला पत्रकाहरुको सञ्चारिका समुहको संयक्त आयोजनामा आज राजधानीमा जनकपुरकी टुडे पत्रिका र एफएममा कार्यरत् पत्रकार उमा सिंहको हत्याको विरोधमा मौन विरोध जुलुस निकालियो । सो कार्यक्रममा बानेश्वर एभरेष्ट होटल अगाडि देखि माइतीघर मण्डला सम्म मौन जुलुस आयोजना गरिएको थियो ।जुलुस पछि कार्यक्रम कोण सभामा परिणत भएको थियो भने उपस्थित पत्रकारहरुले मैनबत्ती बालेर सहिद पत्रकार उमा सिह प्रति श्रद्धाञ्जली अर्पण गरेका थिए ।कार्यक्रममा पत्रकार महासघका अध्यक्ष धर्मेन्द झाले आफुले सरकार प्रति खेद व्यक्त गरेको र सरकारले पुस १३ गत गरेको हस्ताक्षर सम्झौतालाई तोडेको भन्दै आफुहरुलाई अब त्यो सम्झौता मान्य नहुने बताएका छन् । यस मद्दामा अरु मद्दा नजोडिकन यसलाई एकसुत्रिय रुपमा आफले लाने धारणा व्यक्त गर्नुभयो । त्यसै गरि मानवअधिकारकर्मी कपिल श्रेष्ठले आफुहरु यी तत्वहरुसँग आतंकित भएर दुलोमा लुक्ने बेला नभएको र आफुहरुले सरकारलाई यस विषयमा चनौती दिने र यस घटनाबाट केाहि पनि विच्चलीत नहुन आग्रह गर्नुभएको छ । त्यसैगरि सञ्चारिका समुहका कोषाध्यक्ष यशोदा तिम्सिनाले उमा सिहको हत्यारालाई अबिलम्ब पक्राउ गरि कानुनको दायरामा ल्याई कारवाही गर्नुपर्ने माग गर्नुभयो । नेपाली कागं्रेसका तफबाट बोल्दै वक्ता शोभाकर पराजुलीले अब नागरिकहरुको स्वतन्त्रता मात्र नभई अभिव्यक्ति स्वतन्त्रता मात्र नभई बाँच्न पाउने अधिकार समेत गुमाएको घारणा व्यक्त गर्नुभयो ।हिजै नेपाल पत्रकार महासंघका अध्यक्ष धमेन्द झा सहितको टोलीले सभामुख सवास नेम्वाङ्ग समक्ष यस विषय उपर ज्ञापनपत्र समेत पेश गरेका छन् । नेपाल पत्रकार महासंघले आगामी दिनहरुमा आफनो आन्दोलनका चरणहरुलाई थप अगाडि बढाउने निर्णय गरेको छ ।

पत्रकार उमा सिंहको हत्याको सर्वत्र विरोध

काठमाडौं-जनकपुरकी पत्रकार उमा सिंह हत्याको विरोधमा आज पनि देशभर प्रदर्शन भएका छन् ।

हत्याको विरोधमा काठमाडौंमा नेपाल पत्रकार महासंघले केन्द्रीय कार्यालय, सञ्चारग्राममा आज अपरान्ह एक शोकसभाको आयोजना गरेको छ भने विभिन्न जिल्लामा हत्याको विरोधमा प्रदर्शन र शोकसभाहरू भईरहेको समाचार प्राप्त भएको छ ।

पत्रकार सिंहको हत्याको विरोधमा आज जनकपुर बन्द रहेको छ । हत्याको विरोधमा आज स्वतस्फुर्त रूपमा जनकपुर बन्द भएको हो । सुरक्षाको माग गर्दै बिद्यार्थीहरूले आज विरोध प्रदर्शन समेत गरेका थिए । पत्रकार सिंहको आज जनकपुरमा अत्येष्टी हुँदैछ । अत्येष्टी अगाडि पत्रकार सिंहको शवयात्रा भएको छ ।

शवयात्रामा सञ्चारकर्मी, मानवअधिकारकर्मी, विभिन्न पेशाकर्मीहरू, नागरिक समाज, र्सवसाधारण तथा काठमाडौंबाट गएका सञ्चारकर्मीहरूको सहभागिता रहेको छ । धनुषाका पत्रकार उमा सिंहको हत्याको विरोध गर्दै नेपाल पत्रकार महासंघ धनकुटा शाखाको आव्हानमा धनकुटाका पत्रकारहरले आज हातमा कालो पट्टी बाधेर विरोध पर््रदशन र शोक व्यक्त गरेका छन ।

यस अगाडि हिजो पनि पत्रकार महासंघको आव्हानमा भएको पर््रदर्शनमा पत्रकार, मानवअधिकारवादी एवं नागरिक समाजका प्रतिनिधिले सहभागिता जनाएर घटनाको भर्त्सना गरेका छन् । नेपाल पत्रकार महासंघले राजधानीमा विरोध र्‍याली निकालेको छ । रत्नपार्कबाट शुरू गरिएको र्‍याली बागबजार, पुतलीसडक हुदै भृकुटीमण्डपमा कोणसभामा परिणत भएको थियो ।

कोणसभालाई सम्बोधन गर्दै महासंघका उपाध्यक्ष गोविन्द आचार्यले पत्रकारहरू असुरक्षित भएको भन्दै सरकारले सुरक्षामा उदासिनता देखाएको बताए । उनले उमा सिंहलाई उपचारका लागि काठमाडौं ल्याउन सरकारले सहयोग नगरेको भन्दै गृहमन्त्री वामदेव गौतमको आलोचना गरे ।

रिपोर्र्टर्स क्लब नेपालका अध्यक्ष ऋषि धमलाले पत्रकारहरू असुरक्षित भएको भन्दै कलम र बन्दुक एकसाथ बोकेर हिँड्ने चेतावनी दिए । उनले उमा सिंहको हत्याबारे सुरक्षाको जिम्मेवारी लिएर बसेका प्रधानमन्त्री प्रचण्ड, गृहमन्त्री वामदेव गौतम र सुरक्षा प्रमुखहरूले जवाफ दिनुपर्ने बताए । पत्रकारहरूले सुरक्षाका लागि आन्दोलनमा उत्रनुपर्ने बताए । मानवअधिकारवादी पुरूषोत्तम दाहालले देशमा दण्डहीनता बढेकाले हत्याको घटना बढेको बताए ।

पत्रकारहरू असुरक्षित हुनुले सरकारको कामकारबाहीमा प्रश्न उठेको बताए । महासंघका महासचिव पोषण केसीले पत्रकार हत्याको विरोधमा देशव्यापी आन्दोलनको चेतावनी दिए ।

उनले दोषीमाथ कडा कारबाहीको माग गरे ।महासंघका पूर्व सभापतिहरू तारानाथ दाहाल र विष्णु निष्ठुरीले अपराधिलाई कारबाही गर्न नसके वर्तमान सरकारमाथि अपराधिलाई संरक्षण दिएको आरोप लाग्ने बताए । महासंघका सचिव रामजी दाहालले संचालन गरेकोकार्यक्रमलाई प्रेस चौतारीका उपाध्यक्ष गणेश बस्नेत, संचारिका समूहकी अध्यक्ष बबिता बस्नेतलगायतले सम्बोधन गरेका थिए ।

सूचना सञ्चार प्रविधि सम्मेलन राजधानीमा शुरु

आजदेखि राजधानीमा १५ औं क्यान इन्फोटेक २००९ तथा अन्तर्रर्ााट्रयस्तरको सूचना सञ्चार प्रविधि सम्मेलन शुरु भएको छ । सम्मेलनको आयोजना कम्प्युटर एसोसिएसन आफ नेपाल क्यानले गरेको हो । सम्मेलनको उद्घाटन बिहान प्रधानमन्त्री प्रचण्डले गर्नु भएको छ । माघ ६ गतेसम्म चल्ने सम्मेलन तथा पर््रदर्शनी राजधानीको भृकुटीमण्डपको पर््रदर्शनी हलमा भएको हो । पर््रदर्शनीमा कम्प्युटर हार्डवयेर, सफ्टवयेर, इन्टरनेट सेवा प्रदायक, मोबाइलका नयाँ प्रविधिहरू पर््रदर्शन गरिने क्यानले जनाएको छ । आइसिटी माइलस्टोन फर न्यू नेपाल नाम दिइएको यो वर्षो सम्मेलनमा इ गमर्नेन्स, एम कमर्स, वायरलेस टेक्नोलोजी, साइबर कानुन, साइबर अपराध लगायतका विषयमा सूचना प्रविधि विज्ञहरूले कार्यपत्र प्रस्तुत गर्ने आयोजक क्यानले जनाएको छ ।
source :www.nepalarab.com

पत्रकार उमा सिहको हत्याको विरोधमा राजधानीमा विरोध र्‍याली

नेपाल पत्रकार महासंघले हिजो जनकपुरकेा टुडे एफएम र पत्रिकामा कार्यरत पत्रकार उमा सिहको हत्याको विरोधमा आज राजधानीमा विरोध र्‍यालीको आयोजना गरेको छ ।
उक्त र्‍याली रत्नपार्क , बागबजार , पतलीसडकहदै भृकटीमण्डपमा गई कोण सभामा परिणत भएको थियो ।सोहि क्रममा पत्रकार महासंघका महाचिव पोषण के.सी , पत्रकार बबिता बस्नेत , निर्मला शर्मा , संगीता लामा , तारानाथ दाहाल लगायत नेपाल पत्रकार महासंघको पदाधिकारीहरु एवं विभिन्न सञ्चारमाध्यमको पत्रकारहरुको उपस्थिती रहेको थियो ।
सो र्‍याली कार्यक्रम भृकटीमण्डपमा गई भेलामा परिणत भएको थियो । सो भेलामा पत्रकार वक्ताहरुले पत्रकारहरुको ज्यानको सरक्षा हुनुपर्ने ,साथै यस क्षेत्रमा महिलाहरुलाई आउन निरुत्साही गर्नका लागी यो षड्यन्त्र गरिएको महिला पत्रकारहरुले आरोप लगाएका थिए ।
पत्रकार उमा सिहंको हत्यारालाई चाँडो कारवाही गरिनुपर्ने र सरकार यस विषयमा गम्भीर नभएमा थप आन्दोलनको कार्यक्रमको घोषणा गरिने र स्थगीत आन्दोलन समेत फेरी सञ्चालन गरिने समेत चेतावनी पत्रकाहरुले दिएका छन् ।
नेपालमा महिला पत्रकार मारिएको सम्भवत यो नै पहिलो घटना हो ।
ऋचा शर्मा तिवारी
नेपाल

आक्रमणमा घाइते पत्रकारको मृत्यु, विरोधमा आन्दोलन घोषणा

अज्ञात समूहको आक्रमणबाट घाइते भएकी धनुषाकी पत्रकार उमा सिंहको आइतबार राति मुत्यु भएको छ । सिंहलाई आइतबार १५-१६ जनाको समूहले धारिलो हतियार प्रहार गरी घाइते बनाएका थियो ।
स्थानीय 'रेडियो टुडे' मा कार्यरत पत्रकार सिंहको उपचारका लागि राजधानी लैजाँदै गर्दा आइतबार राति करिब १२ बजे बर्दिबासमा मृत्यु भएको हो ।
सिंहलाई सो समूहले उनको निवासमा गएर आक्रमण गरेको थिए ।
यसैबीच पत्रकार महासंघ धनुषा शाखाले आन्दोलनको घोषणा गरेको छ । हत्याको विरोधमा बिहान बसेको शाखाको बैठकले शवसहित जिल्ला प्रशासन कार्यालयमा धर्ना दिने, त्यहाँबाट प्रसारण र प्रकाशित हुने रेडियो, पत्रपत्रिकामा उमा सिंहको समाचारबाहेक अरु बहिष्कार गर्ने निर्णय गरेको छ । शाखाले संचारकर्मीको सुरक्षा दिन नसकेको भन्दै प्रधानमन्त्री, गृहमन्त्री र संचारमन्त्रीको राजिनामासमेत माग गरेको छ ।
हत्याको विरोधमा सिंहको शवलाई नगरपरिक्रमा गराउँदै जनकपुरमा जुलुस निकालिएको छ । सिंहको शवसहित पत्रकार र नागरिक समाजका सदस्यहरू जिल्ला प्रशासन कार्यालयअडाडि धर्नामा बसेका छन् । पारिवारिक स्रोतका अनुसार सिंहको अन्त्येष्टि आजै गरिने कार्यक्रम रहेको छ ।
राजधानीबाट महासंघका सभापतिको नेतृत्वमा केन्द्रीय पदाधिकारीहरूको एक टोली पत्रकार सिंहको अन्त्येष्टिमा भाग लिन एवम् घटनाबारे बुझ्न आज मध्याह्ण जनकपुर प्रस्थान गरेको छ ।
यसैबीच पत्रकार हत्याको विरोधमा कैलालीमा पत्रकारहरुले सोमबार बिहान प्रदर्शन गरेका छन् ।

कान्तिपुरकर्मीलाई ज्यानको धम्की
सोमबार रातिनै अज्ञात समूहले कान्तिपुरकी धनुषा संवाददाता मनिका झालाई ज्यानमार्ने धम्की दिएको छ ।
मध्यरातमा उनको जनकपुर नगरपालिका-४ स्थित निवास पुगेको तीनचारजनाको समूहले झालाई यस्तो धम्की दिएको हो ।
सुतिरहेको बेला पुगेको सो समूहले उनको झ्यालसमेत फुटाइदिएको थियो । ढोकामा माटोले क्रस्‌चिन्ह बनाएर उनीहरू अब तेरो पालो भनेर भागेका थिए ।
झालाई पनि पत्रकार सिंहमाथि सांघातिक आक्रमण गर्ने समूहले धम्क्याएको आशंका गरिएको छ ।
राति नै घटनासम्बन्मा झाले प्रहरी र आफन्तलाई खबर गरेकी थिइन् । त्यसपछि पुगेको प्रहरी टोलीले रातभर उनको घरबाहिर सुरक्षा दिएको थियो । धनुषा प्रहरीले धम्की दिनेको खोजी भइरहेको जनाएको छ ।

source : www.ekantipur.com

This is Greater Nepal

Happy New Year 2009

wish you all a prosperous life and may wishes be true .

love nepali literature